Auteursarchieven: Emiel Veld

Zoals aan Veenendaal het label kleeftvan Fiets- en Groen- en Winkelstad is mijn persoonlijk stickervel ook volgeplaktmet termen die alles en tegelijkertijdniets zeggen  over de vraag: Wie ben ik? Afhankelijk van waar, bij wie, hoe laat  ben ikdochter, zus of ‘Vrouwmet die … Lees verder →

Kiekeboe, Veenendaal.Kijk wie we daar hebben:daar komt Mats Beek als eenaap uit een mouw. Hij stort zich weer in hetstadsdichterijgewoel,en schrijft zijn verzen vooru en voor jou. Mats Beek

KostverlorenTrommelaar Ik woon in een gedicht van straten waar je hierof daarde geschiedenis nog vindt Met verhalen over brakke grondeen duif en veenpercelen Waar hectares als een hondgekromd, het eigendom markeren van wie ofwat hier is geweest verbouwdgeslooptgestorven maar in … Lees verder →

De ochtendmuziek pruttelt,zoals alleen koffie dat kan doen.Uren razen altijd voorbij als je je ogen dicht hebt,dus met ogen open slapen is misschien beter, bed?Nee, opstaan is slimmer, aankleden, brood ontdooien, ontbijten enmij ontfermen over de koffie.Jas aan, tussen de … Lees verder →

Ik ben verliefd op een gebouw dat staatals een huis waarin je zou willen wonen zoals in eenwarme wollen truidie groot genoeg is voor iedereen om een boek, een kunstwerk, een gesprek,of gewoon een kop koffie en dan verliefd voor … Lees verder →

In Veenendaal is mijn liefde, wantin het Veens is liefde nog veel liever.Het zijn zijn ogen, bruin als Bambi, bruin als de muren geverfd,langs de wolweg, waaiende haren die boven bomen reiken.Hier fietst mijn liefde naast mij langs de Grift.Daar … Lees verder →

de meeste stemmen geldendat is wel zo eerlijkdat noem je democratie maar wat als de luidste stemmen gaan tellende grofste beschuldigingenhet hardste geluid hoe harder het schreeuwenhoe stiller de zwijgersde geduldigen, de bescheidenen wordt op deze manier de minderheidde tekortkomendeneen … Lees verder →

Als het riet niet meer zingt,het veen niet meer ruist.Je hoofd verstraat,je straat verzandt.En in die tuinniks meer fluit. Als je geen nieuwe weg vindt,het mos zijn fluweel verliest.Geen plaats voor reede.Als tuimelaar naar benedenop een bodem zonder vedergras. Op … Lees verder →

Opkomende maan, herfstbossenvier seizoenen in één boommeisjes met parels, futuristische landschappeneen giraffe met z’n moeder, een trosje peperalle kleuren van de regenboog inclusiefzwart en wit honderd jaar fotografie bungelt aan een waslijntorenflats en tiny houseskijken, kleuren, keuren, kiezende spiegel die … Lees verder →

Ssstt, hij slaapt, wees stil!Hij ligt hier uitgestrekt,tot het wilde water wildat de Roode Haan hem wekt. Ssstt, zo vredig stil ligt hijen laat over zich lopen.‘t Veen komt dichterbij,tot aan zijn voet gekropen. Ssstt, hij ligt er nu, voor … Lees verder →