Ode aan poëzie

Er wordt oneindig veel geschreven
Het meeste blijft niet lang bewaard
Dat ligt dan doorgaans aan de aard
Een appje heeft geen eeuwig leven

De meeste taal wil niet beklijven
Dat geldt voor social media
Maar zelfs op Wikipedia
Kan iemand zó je tekst herschrijven

De taal is maar een vluchtig wezen
Bestemd om langzaam te vergaan
Misschien gerekt in z’n bestaan
Door mensen die het blijven lezen

Nou goed, gedichten uitgezonderd
Die halen met gemak de honderd

Voorgedragen tijdens het Cultureel Café op 13 juni 2018.

Dit bericht is geplaatst in Gedicht. Bookmark de permalink.