Herinner je hoe in de avondlucht
De zwermen kleine zwarte vogels kwamen
De draad waarop zij elk hun plek innamen
Werd rustpunt in een wervelende vlucht
Herinner je een februaristorm
Het onheilspellend klaaglijk fluiten
De wind joeg dreigend door de stalen ruiten
Ineens leek dan zo’n mast niet zo enorm
Herinner je hoe, als je soms verdwaalde
Je ogen zochten naar een sterk houvast
De open armen van zo’n lange mast
Die met zijn draden jou naar huis toe haalde
Herinner het je nu, voordat de draad
Met jouw herinnering de grond in gaat
Sonnet bij het nieuws dat Veenendaal in aanmerking komt voor het ondergronds brengen van het hogespanningstracé. Aan het eind van de straat waar ik als kind woonde, stond zo’n hoogspanningsmast.