Ik ben verliefd
op een gebouw
dat staat
als een huis
waarin je zou willen
wonen
zoals in een
warme wollen trui
die groot genoeg is voor
iedereen
om een boek, een kunstwerk, een gesprek,
of gewoon een kop koffie
en dan verliefd voor je uit te staren.
Sanne Heymann
Dit gedicht is geschreven en voorgedragen ter gelegenheid van de verkiezing voor nieuwe leden van het Stadsdichtersgilde.
In Veenendaal is mijn liefde, want
in het Veens is liefde nog veel liever.
Het zijn zijn ogen, bruin als Bambi, bruin als de muren geverfd,
langs de wol
weg, waaiende haren die boven bomen reiken.
Hier fietst mijn liefde naast mij langs de Grift.
Daar waar plekken bekend voor hem zijn, pakt hij mijn hand, en ik weet
straks
zijn die plekken ook voor mij.
De Veenendaalse bal in het gras met daarnaast de liefde, liggend op het pas gemaaide; mat,
afgezwakt, zijn blik op mij, zo volmaakt en zacht.
Zijn liefde klinkt in corri door, terwijl zijn voeten meebewegen op het ritme van de schepen waar niets anders is dan hij die mij het hof maakt.
Dorp is hier stad en andersom, maar wel ons dorp en onze stad, niemand komt
aan ons gebrouwen fietspad. Niemand hier komt aan onze liefde.
Iedereen hier komt uit op liefde.
Willemijn Reijmes-Hannessen
Dit gedicht is geschreven en voorgedragen ter gelegenheid van de verkiezing voor nieuwe leden van het Stadsdichtersgilde.
de meeste stemmen gelden
dat is wel zo eerlijk
dat noem je democratie
maar wat als de luidste stemmen gaan tellen
de grofste beschuldigingen
het hardste geluid
hoe harder het schreeuwen
hoe stiller de zwijgers
de geduldigen, de bescheidenen
wordt op deze manier de minderheid
de tekortkomenden
een kleine groep
tot meerderheid geschreeuwd
wie bepaalt wat redelijk of onredelijk is
wat vrede en onvrede is
wie bepaalt welk middel gebruikt mag worden
hoeveel stampei en verdeeldheid
daar hebben we wetten voor en afspraken
maar het blijft wel vreemd
hoeveel synoniemen er voor onvrede zijn
en hoe weinig voor vrede
Daphne Kalff
Stadsdichtersgilde Veenendaal
in Rijnpost 18 oktober 2023
Als het riet niet meer zingt,
het veen niet meer ruist.
Je hoofd verstraat,
je straat verzandt.
En in die tuin
niks meer fluit.
Als je geen nieuwe weg vindt,
het mos zijn fluweel verliest.
Geen plaats voor reede.
Als tuimelaar naar beneden
op een bodem zonder vedergras.
Op zoek naar een kompas, een zonnewijzer,
een sterke arm om je heen,
iemand die zegt: “Het komt goed!”
Wilco van Doorn
Stadsdichtersgilde Veenendaal
Gebaseerd op het kunstproject Stille Strijd
Rijnpost 22 november 2023
Opkomende maan, herfstbossen
vier seizoenen in één boom
meisjes met parels, futuristische landschappen
een giraffe met z’n moeder, een trosje peper
alle kleuren van de regenboog inclusief
zwart en wit
honderd jaar fotografie bungelt aan een waslijn
torenflats en tiny houses
kijken, kleuren, keuren, kiezen
de spiegel die me voorgehouden wordt
zucht … zo zou ik er ook uitzien in bikini
kunst, kunstzinnig, knap gemaakt
of gewoonweg ontroerend
een moeder en een zoon lopen langs
discussiëren heftig doch beschaafd
na een rosé of twee wordt alles een waas
de muziek sust me bijna in slaap
beelden, schilderijen vervagen
de mensen kijken en kletsen
zit er ziel en zaligheid in
aan ons om dat te ontdekken
en als winnaar aan te wijzen
Daphne Kalff
Stadsdichtersgilde Veenendaal
nav de afsluiting van Beeldend Veenendaal 2023
In de Rijnpost – juli 2023
Ssstt, hij slaapt, wees stil!
Hij ligt hier uitgestrekt,
tot het wilde water wil
dat de Roode Haan hem wekt.
Ssstt, zo vredig stil ligt hij
en laat over zich lopen.
‘t Veen komt dichterbij,
tot aan zijn voet gekropen.
Ssstt, hij ligt er nu, voor later.
Als overstroming gloort,
gaat Veenendaal onder water
maar is’t droog in Amersfoort!
Mats Beek
Stadsdichtersgilde Veenendaal
In de Rijnpost 20 september 2023
De Rondweg-West is wit in mei
en mij maakt dat een beetje blij.
Het wit dat spuit de bermen uit:
frivool floreert het fluitenkruid.
De bodem heeft meer wit in huis:
parmantig paardenbloemenpluis.
En hogerop doen struiken mee:
een witte sleedoornbloemenzee.
‘k Geniet van deze witte sfeer,
En dan in juni beter weer.
Voor de expositie van de Kunstroute, in De Cultuurfabriek, hebben Madeleine Last, Carla van Laar en ik een gezamenlijk kunstwerk gemaakt, bestaande uit 3 gedichten en 6 beeldende objecten. Hieronder vindt u mijn 3 gedichten.
Breierij
draadje bij draadje
zwoeg ik mijn thuis
zuchtend wevend
vergroot ik mijn wereld
afhankelijk
van mijn eigen dadendrang
veroordeeld
tot eenzaamheid
want elk sociaal contact
eet ik op
Open
Uitgenodigd om te kijken
als voyeur een blik te werpen dat niet dood
wek ik fantasie tot leven
uit nieuwsgierigheid naar de andere kant
waar licht danst en kleur prikkelt
zo wordt een wereld
die allang is aangekleed
opnieuw door mij vormgegeven
Doorzien
Leven is kwetsbaar
moeizaam vooruit komen
draaien om je eigen as
transparant
breekbaar
Leven is waardevol
vormgeven aan bestaan
organisch aanwezig zijn
deel uit maken
van een groter geheel
Leven is ook eindig
wat breekbaar is
wordt ooit afgebroken
en uiteindelijk
lost transparantie op
Leven is eeuwig
wat echt waardevol is
blijft altijd in vorm
en deel uit maken
van meer dan het gewone
Met mijn voeten in het gras,
kijkend naar de gracht.
Slenteren over de markt,
kauwend op een stukje kibbeling,
Omhoog staren langs de lange roltrap
van onze culturele fabriek.
Veenendaal zit vol met plekken van plezier
waar ik graag vertoef.
Plekken van plezier zijn er ook in het klein
een simpel bankje in het park
de roodbruine bladerboom in mijn straat
het heerlijke uitzicht vanaf mijn balkon
op de Elsterberg.
Maar het kleinste plekje in Veenendaal
waar ik het liefste ben
is dat fijne plaatsje in jouw hart
waar ik heel dicht bij je mag komen
en mezelf mag zijn.
Dit gedicht heb ik als stadsdichter geschreven naar aanleiding van het thema van de open monumentendag op 14 september: Plekken van plezier.
Smachtend naar een ijsje op het stadsstrand
loop ik gehaast langs het Bruïneplein,
de toiletartikelen vergeten
en hadden we eigenlijk nog wel?
Thuisgekomen blijkt van niet.
Het hondje gaat gelukkig logeren,
maar voor de plantjes is dat geen optie
en waar hadden we het luchtbed?
Heb ik nog genoeg pillen voor een week
en misschien toch een koelbox?
Er is nu dus geen tijd voor actualiteit
of literaire poëtische verhandelingen
over eenvoudige Veense beslommeringen.
Ik ga Veenendaal zelfs even verlaten.
Tijd voor een poosje welverdiende rust.
Uw stadsdichter wenst u allen een fijne vakantie.
