Stadsdichtersgilde Veenendaal

Ontploffing gasfabriek 1954

Het dak is van de gasfabriek gerukt!
Een bleke medewerker zegt bedrukt:
‘Ik eet al zeven weken bruine bonen
Misschien kwam dit wel door mijn restproduct…’

Schoorsteen bij de Cultuurfabriek

Eens werd ik als fabrieksreliek beschouwd
Die aandacht lijkt helaas alweer verflauwd
Ik word beschaduwd door appartementen
Ze hebben me volledig ingebouwd

Op het Kees Stipplein

Veenendaals Brouwerspoort
Grootsteedse inbreiding
Woningen, winkels
Een gracht en een plein

Cultureel middelpunt:
Stadsdichterswedstrijden
Horen natuurlijk op
’t Stipplein te zijn

Op een goudwinde

Een visje in de Brouwersgracht
Heeft net eens stevig nagedacht
‘Ik ben straks wel verleden tijd
Maar dit wil ik nog even kwijt
Aan wie ook maar mijn naam verzon:
’t Is niet goudwinde, maar goudwón!’

Deze versjes – twee kwatrijnen, een ollekebolleke en een trijntje fop –  schreef ik ter gelegenheid van de gedichtenwedstrijd ‘Parade der Poëten’, waar ik een voordracht hield over versvormen.

Prachtige wielertocht
Veenendaal-Veenendaal
Liefhebbers opgelet
Klaar voor de start!

Via heroïsche
Heuvelbeklimmingen
Eindigt de tocht altijd
Recht in ons hart

Ollekebolleke bij Veenendaal-Veenendaal Classic 2017 (18 augustus 2017)

Het Stadsstrand, plaats om je bestaan te delen
Wij vieren hier het leven, maar hoe lang?
Een plek om zalig in het zand te spelen
En gras dat lokt tot lodderig gehang

Hier kun je rusten en je laten strelen
Door wind en zonnestralen langs je wang
Het Stadsstrand, plaats om je bestaan te delen
Wij vieren hier het leven, maar hoe lang?

Het lijkt de raad niet veel te kunnen schelen
Zo strandt het strand en vindt zijn ondergang
Verknipt door gulzige expansiedrang
Verkaveld tot winstgevende percelen
Wij vieren hier het leven, maar hoe lang?

Gepubliceerd in de Rijnpost van 7 juni 2017.

Verdwenen zijn de vaarten en de turf
Verdwenen ook de wol en de sigaren
Moderne tijden vragen nieuwe durf 

Geen wol meer, Veenendaal spint garen
Bij almaar groter vraag naar ict
Hier wordt een digitaal kanaal bevaren 

Nu is het bijna tijd voor fase twee:
Een campus waar de ict kan bloeien
Al valt een plekje vinden nog niet mee 

Daar moet de raad nog maar eens over stoeien
Met goede argumenten moet het lukken
Zoals: de werkgelegenheid gaat groeien

Ziezo, het plan is klaar, hier zijn de stukken
Eh… help me eens, waar moet ik nu op drukken?

Wat je voelt
Wat je raakt
Onbedoeld
Losgemaakt

Wie je bent
Wat je zegt
Ben je zelf
Ben je echt

Voorgedragen op Stilok Radio ter gelegenheid van Dodenherdenking & Bevrijdingsdag, 4 en 5 mei 2017.

Ik wandel kalmpjes door de galerij
Waar Beeldend Veenendaal is neergestreken
Ik slof van beeldhouwwerk naar schilderij
Totdat ik alle stukken heb bekeken

Tot plotseling mijn ogen blijven steken
Bij één paneel, een beetje buiten het bereik
Een levensgroot portret dat lijkt te spreken
Dit werk geeft van een echte meester blijk

Maar toch, hoe langer ik de plaat bekijk
Hoe meer ik dit portret vind tegenvallen
Want kijk: die oren zijn echt ongelijk
Wat kan zo’n wipneus een gezicht verknallen!

Nu hoor ik achter mij een zacht gegiechel:
Ik staar al vijf minuten in een spiegel

Voorgedragen bij de sluiting en prijsuitreiking van Beeldend Veenendaal op 8 april 2017.

Spiegel II

Daar sta je, naast je eigen schilderij
Je kijkt ernaar en voelt je trots en blij
Want tussen al die vormen, al die kleuren
Daar hangt toch mooi jouw eigen kunstwerk bij

Het gaat beginnen! Daar barst door de deuren
De mensenmassa die je werk komt keuren
Hetzij om te bewonderen, hetzij
Om naar een onvolkomenheid te speuren

Je staat erbij, je glimlach is subtiel
Hun scherpe woorden kunnen jou niet treffen
Al voelt het nog zo kwetsbaar, bijna naakt

Dit stukje van jezelf heb jij gemaakt
Zij zullen het waarschijnlijk niet beseffen
Ze kijken in de spiegel van je ziel

Voorgedragen bij de sluiting en prijsuitreiking van Beeldend Veenendaal op 8 april 2017.

Wie zal het onze jonge kinderen leren?
Wat ware schoonheid is en mooi en goed?
Waar leren ze cultuur en kunst waarderen?
Hoe leer je dat je zoiets leren moet?

Cultuur is wat ons allen onderscheidt
En tegelijk weer stevig samenbindt
Een fraaie eenheid in verscheidenheid
Waarin je vrij mag uiten wat je vindt

’t Is tijd om daar je krachten voor te geven
De schone noodzaak lijkt me evident
Want waar cultuur verdwijnt, verkleumt het leven
Verkilt, verstart, versteent tot monument

Daarom verdedig ik met heilig vuur
Een levendig klimaat voor de cultuur

Voorgedragen tijdens het Cultuurdebat op 17 maart 2017.

Kijk naar de kaalgesnoeide wilgenbomen
Met lange kromme vingers trekken zij
In ijzig grijze luchten diepe voren
De lange winter is nog niet voorbij

De aarde draait, de regens blijven stromen
Al bloeien bloemen, zingen vogels blij
En worden er al lammetjes geboren
De lange winter is nog niet voorbij

En met de lente zal de tijd weer komen
Van stemmen en van stemmingmakerij
Die hoop en liefde in de kiem wil smoren
De lange winter is nog niet voorbij

Als angst regeert, wie durft dan nog te dromen?
Of heeft de zelfzucht alles doodgevroren?
De lange winter is nog niet voorbij