Stadsdichtersgilde Veenendaal

Verdwenen is het oude veen
Waarmee dit dorpje ooit begon
We groeven ons er dwars doorheen
En vormden zo ons eigen land
Met baggerbeugels in de hand
Waardoor de grond als rook verdween
Het was een zwaar en klein bestaan
Maar kijk zo’n veenwerker eens aan:
De handen vol met blaren
Zit hij, een kleinkind op z’n knie,
Gevangen in melancholie
Wat voor zich uit te staren:

Waar is mijn Veenendaal gebleven?
Hier ligt heel mijn geschiedenis
Ik woonde hier mijn hele leven
Maar kijk hoe het veranderd is!

Toen kwam de kleine nijverheid
Waarbij elk huisje garen spon
Maar die verloor al snel de strijd
Van de sigaren en textiel
Waar veel mee te verdienen viel
De faam ervan was wijd verspreid
Je werkte voor een schamel loon
De lange dagen doodgewoon
Geleid door de sirene
Die tijden zijn voorgoed vergaan
De arbeider, hij laat een traan
Om wat er is verdwenen:

Waar is mijn Veenendaal gebleven?
Hier ligt heel mijn geschiedenis
Ik woonde hier mijn hele leven
Maar kijk hoe het veranderd is!

De industrie heeft plaatsgemaakt
Voor hoogbouw en een winkelhart
Het dorpse zijn we kwijtgeraakt
Geen Scheepjeswol of VSW
Maar campus voor de ICT
Een stad die in zijn voegen kraakt
Met groeipijn en parkeergedoe
Waar gaat het met dit dorp naartoe?
Kan ik het nog vertellen?
En zullen over vijftig jaar
Mijn nu-nog-kinderen elkaar
Dezelfde vragen stellen?

Waar is mijn Veenendaal gebleven?
Hier ligt heel mijn geschiedenis
Ik woonde hier mijn hele leven
En kijk hoe het veranderd is!

Geschreven ter gelegenheid van de Ichthus Cultuurdag 2018 voor het programmadeel ‘Franse chansons en Veense gedichten’. Geïnspireerd door ‘La Montagne’ van Jean Ferrat (en de Nederlandse bewerking ‘Het dorp’ door Wim Sonneveld); je kunt het ook zingen op die melodie.

Twee weken heb je kunnen exposeren
Hoe jij gevormd hebt wat je had bedacht
In foto, beeldhouwwerk en schilderij

Onstuimig is de drang om te creëren
Alleen begrensd door je verbeeldingskracht
Of hooguit door de maten van het linnen

Jouw eigen werk, het hangt hier zij aan zij
Met anderen die zich lieten inspireren
Door wat hun scheppingsdrang te binnen bracht

Nu is de expositie weer voorbij
En voelt het misschien even leeg van binnen
Geloof me: dit is niet het einde, hoor

Je krijgt vanzelf weer zin om te beginnen
Ga door, ga alsjeblieft nog heel lang door

Voorgedragen bij de sluiting van Beeldend Veenendaal 2018; 20 april 2018 (foto: Theo Hendriks)

Oranjerode vlammen, grijze luchten
Haal water, want de wereld staat in brand
En of je vechten wilt of liever vluchten
Je kiest toch meestal de verkeerde kant

Vertrouw niet al te veel op wereldmachten
Hun nieuwe morgen is van korte duur
Wat dageraad lijkt, brengt vaak lange nachten
Wij blussen doorgaans vuur met nog meer vuur

Maar tussen het gestamp en het gekletter
Klinkt plotseling een nieuw en teer geluid
Er vonkt iets hoopvol wits in het geknetter
Het klapwiekt boven de ellende uit

Ver boven alle vlammen hier beneden
Licht trillend in de hitte zweeft de vrede

Voorgedragen tijdens de sluiting van Beeldend Veenendaal 2018; geschreven bij het kunstwerk ‘Vogelvlucht’ van Marga Scherpenzeel (foto: Theo Hendriks); 17 april 2018.

Hier vieren Olomouc en Veenendaal
De banden die we in een kwart eeuw smeedden
Je hoort vandaag het krachtige verhaal
Van vijfentwintig jaar gedeeld verleden

We zoeken wat ons met elkaar verbindt
En overbruggen samen de verschillen

Vandaag ter ere van de warme band
Een feest van hart tot hart en hand in hand

Het gaat niet om het kunnen, maar het willen
Wie woorden zoekt, zal merken dat hij vindt

Zo krijgt de stedenband een diepe reden
Een hoopvol teken voor ons allemaal
Daarvan getuigen onze beide steden:
De vriendschap overwint in elke taal

Voorgedragen bij de viering van 25 jaar Stedenband Veenendaal-Olomouc; 8 april 2018.

Vandaag is eindelijk de keus aan jou!
Een hogeschool of juist een nieuwe bioscoop?
Op zondag naar de kerk of liever stappen?

Meer geld voor groen op straat of juist voor blauw?
Parkeergarages maar in de verkoop?
Wordt Rondweg-Oost nu wel of niet verbreed?

Mag de gemeente zomaar bomen kappen?
Een rem op winkel– en kantorenbouw?
En mogen oude bouwsels naar de sloop?

Dat gratis sporten, wie gaat daarvoor lappen?
Hoe wordt het winkelcentrum aangekleed?
En wat te doen met fietsen naast de klemmen?

Voor wie op deze keuzes nog geen antwoord weet:
Geeft niks, je hoeft alleen maar te gaan stemmen

Keatssonnet bij de gemeenteraadsverkiezingen. Gepubliceerd in de Rijnpost van 21 maart 2018.

Je handen en je mond en ook je ogen
Zij zijn je meest gebruikte instrument
En door je creatieve geest bewogen
Wordt duidelijk wie jij van binnen bent

Ja, goed gereedschap is het halve werk
Wat nu nog volgen moet, is inspiratie
Een geestesbeeld, zo helder en zo sterk
Een aanzet voor je volgende creatie

Je aarzelt – hoe begin je aan je boek
Je stopt – je hand blijft voor de toetsen zweven
Je twijfelt – geen penseelstreek op het doek
De vraag is: durf jij zo jezelf te geven?

Zo kom je langzaamaan tot het besef
Je hebt nog één ding nodig: dat is lef

Voorgedragen tijdens de opening van het Amateurkunstfestival 2018 ‘Lef’ in de Cultuurfabriek. 10 februari 2018.

Vandaag zal er een dichter overlijden
Zoals ook gister en de dag daarvoor
En morgen zal het vast niet anders zijn

Met ademloze woorden staakt het strijden
Slechts hoorbaar voor het goed geoefend oor
Getuige van de stilte binnenin

Onsterflijkheid is ook voor schrijvers schijn
Geen dichter kan zich van de tijd bevrijden
Al klinken zinnen soms nog eeuwen door

Dus al bepaal je metrum en refrein
En kies je woorden voor een fraai begin
Het slot is voor ons allemaal te groot

Nee, niemand kent het einde van de zin
Er is niets ongerijmder dan de dood

Voorgedragen tijdens de opening van Amateurkunstfestival Veenendaal 2018 ‘Lef’ in de Cultuurfabriek.

Het nieuwe jaar, in nevelen gehuld –
Eén dag nog, dan is januari klaar
Die nevel is nu echt wel opgetrokken

En je agenda heeft zichzelf gevuld
Je weet het wel: zo gaat het jaar na jaar
De tijd gaat op aan hogere belangen

Geen tijd meer om nog te gaan zitten mokken
Want elke afspraak is je eigen schuld:
Je maakt ze zelf, dus kiezen op elkaar

Toch wil zo’n lege bladzij wel eens lokken
Dan wordt je door een vreemd gevoel bevangen
En denkt: Ach, was ik maar voor altijd vrij…

Daar moet je niet te lang in blijven hangen
Want dan is februari ook voorbij

29 januari 2018, gepubliceerd in de Rijnpost van 31 januari 2018.