Straatverhaal

Kostverloren
Trommelaar


Ik woon in een gedicht


van straten waar je hier
of daar
de geschiedenis nog vindt


Met verhalen over brakke grond
een duif en veenpercelen


Waar hectares als een hond
gekromd, het eigendom markeren


van wie of
wat hier is geweest


verbouwd
gesloopt
gestorven


maar in een straatnaam
verder leeft
dan

de kost die werd verloren.

Dit gedicht is geschreven en voorgedragen ter gelegenheid van de verkiezing voor nieuwe leden van het Stadsdichtersgilde.

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor Straatverhaal

Mijn (ge)dach(tes)

De ochtendmuziek pruttelt,
zoals alleen koffie dat kan doen.
Uren razen altijd voorbij als je je ogen dicht hebt,
dus met ogen open slapen is misschien beter, bed?
Nee, opstaan is slimmer, aankleden, brood ontdooien, ontbijten en
mij ontfermen over de koffie.
Jas aan, tussen de ijspegels door glijden mijn fietsbanden
die naar mijn weten altijd lek zijn, nou ja lekker laten rollen.
Lopend naar de bus, hollen bij uitzondering.
Dorst lessen met nog meer koffie om les te kunnen geven.
Letters vertalen naar niet oplettende leerlingen, door met thee,
smaakjes, praatjes maken, om half vijf tijd oprakelen is moeilijk.
Na toetsblaadjes, blaadjes op de grond, regen, fietsen, nat.
Pastasaus in een pot, gehakt 1+1, die runder gaat nergens heen.
Avond dromen over woorden die nooit verdwijnen,
ze met een ganzenveer op een groot doek zoeken, om ze vervolgens te vereeuwigen. Theetje erbij.
Thee geeft smaak, net zoals gedichten dat kunnen doen.

Dit gedicht is geschreven en voorgedragen ter gelegenheid van de verkiezing voor nieuwe leden van het Stadsdichtersgilde.

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor Mijn (ge)dach(tes)

De Cultuurfabriek

Ik ben verliefd


op een gebouw


dat staat
als een huis


waarin je zou willen


wonen


zoals in een
warme wollen trui
die groot genoeg is voor


iedereen


om een boek, een kunstwerk, een gesprek,
of gewoon een kop koffie


en dan verliefd voor je uit te staren.

Dit gedicht is geschreven en voorgedragen ter gelegenheid van de verkiezing voor nieuwe leden van het Stadsdichtersgilde.

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor De Cultuurfabriek

Maxximale liefde

In Veenendaal is mijn liefde, want
in het Veens is liefde nog veel liever.
Het zijn zijn ogen, bruin als Bambi, bruin als de muren geverfd,
langs de wol
weg, waaiende haren die boven bomen reiken.
Hier fietst mijn liefde naast mij langs de Grift.
Daar waar plekken bekend voor hem zijn, pakt hij mijn hand, en ik weet
straks
zijn die plekken ook voor mij.
De Veenendaalse bal in het gras met daarnaast de liefde, liggend op het pas gemaaide; mat,
afgezwakt, zijn blik op mij, zo volmaakt en zacht.
Zijn liefde klinkt in corri door, terwijl zijn voeten meebewegen op het ritme van de schepen waar niets anders is dan hij die mij het hof maakt.
Dorp is hier stad en andersom, maar wel ons dorp en onze stad, niemand komt
aan ons gebrouwen fietspad. Niemand hier komt aan onze liefde.

Iedereen hier komt uit op liefde.

Dit gedicht is geschreven en voorgedragen ter gelegenheid van de verkiezing voor nieuwe leden van het Stadsdichtersgilde.

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor Maxximale liefde

Vrede, onvrede en democratie – Vredeswandeling 16 september 2023

de meeste stemmen gelden
dat is wel zo eerlijk
dat noem je democratie


maar wat als de luidste stemmen gaan tellen
de grofste beschuldigingen
het hardste geluid


hoe harder het schreeuwen
hoe stiller de zwijgers
de geduldigen, de bescheidenen


wordt op deze manier de minderheid
de tekortkomenden
een kleine groep
tot meerderheid geschreeuwd


wie bepaalt wat redelijk of onredelijk is
wat vrede en onvrede is
wie bepaalt welk middel gebruikt mag worden
hoeveel stampei en verdeeldheid
daar hebben we wetten voor en afspraken


maar het blijft wel vreemd
hoeveel synoniemen er voor onvrede zijn
en hoe weinig voor vrede

Daphne Kalff
Stadsdichtersgilde Veenendaal
in Rijnpost 18 oktober 2023

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor Vrede, onvrede en democratie – Vredeswandeling 16 september 2023

Stille Strijd in Veenendaal

Als het riet niet meer zingt,
het veen niet meer ruist.
Je hoofd verstraat,
je straat verzandt.
En in die tuin
niks meer fluit.


Als je geen nieuwe weg vindt,
het mos zijn fluweel verliest.
Geen plaats voor reede.
Als tuimelaar naar beneden
op een bodem zonder vedergras.


Op zoek naar een kompas, een zonnewijzer,
een sterke arm om je heen,
iemand die zegt: “Het komt goed!”


Wilco van Doorn
Stadsdichtersgilde Veenendaal
Gebaseerd op het kunstproject Stille Strijd
Rijnpost 22 november 2023

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor Stille Strijd in Veenendaal

Beeldend Veenendaal 2023

Opkomende maan, herfstbossen
vier seizoenen in één boom
meisjes met parels, futuristische landschappen
een giraffe met z’n moeder, een trosje peper
alle kleuren van de regenboog inclusief
zwart en wit


honderd jaar fotografie bungelt aan een waslijn
torenflats en tiny houses
kijken, kleuren, keuren, kiezen
de spiegel die me voorgehouden wordt
zucht … zo zou ik er ook uitzien in bikini
kunst, kunstzinnig, knap gemaakt
of gewoonweg ontroerend


een moeder en een zoon lopen langs
discussiëren heftig doch beschaafd
na een rosé of twee wordt alles een waas
de muziek sust me bijna in slaap
beelden, schilderijen vervagen
de mensen kijken en kletsen
zit er ziel en zaligheid in
aan ons om dat te ontdekken
en als winnaar aan te wijzen

Daphne Kalff
Stadsdichtersgilde Veenendaal
nav de afsluiting van Beeldend Veenendaal 2023
In de Rijnpost – juli 2023

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor Beeldend Veenendaal 2023

Ssstt, hij slaapt !

Ssstt, hij slaapt, wees stil!
Hij ligt hier uitgestrekt,
tot het wilde water wil
dat de Roode Haan hem wekt.


Ssstt, zo vredig stil ligt hij
en laat over zich lopen.
‘t Veen komt dichterbij,
tot aan zijn voet gekropen.


Ssstt, hij ligt er nu, voor later.
Als overstroming gloort,
gaat Veenendaal onder water
maar is’t droog in Amersfoort!


Mats Beek
Stadsdichtersgilde Veenendaal
In de Rijnpost 20 september 2023

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor Ssstt, hij slaapt !

Wit in West (mei 2023)

De Rondweg-West is wit in mei
en mij maakt dat een beetje blij.
Het wit dat spuit de bermen uit:
frivool floreert het fluitenkruid.


De bodem heeft meer wit in huis:
parmantig paardenbloemenpluis.
En hogerop doen struiken mee:
een witte sleedoornbloemenzee.


‘k Geniet van deze witte sfeer,
En dan in juni beter weer.

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor Wit in West (mei 2023)

Drie gedichten kunstwerk Kunstroute

Voor de expositie van de Kunstroute, in De Cultuurfabriek, hebben Madeleine Last, Carla van Laar en ik een gezamenlijk kunstwerk gemaakt, bestaande uit 3 gedichten en 6 beeldende objecten. Hieronder vindt u mijn 3 gedichten.

Breierij

draadje bij draadje
zwoeg ik mijn thuis

zuchtend wevend
vergroot ik mijn wereld

afhankelijk
van mijn eigen dadendrang

veroordeeld
tot eenzaamheid

want elk sociaal contact
eet ik op


Open

Uitgenodigd om te kijken
als voyeur een blik te werpen dat niet dood
wek ik fantasie tot leven
uit nieuwsgierigheid naar de andere kant
waar licht danst en kleur prikkelt

zo wordt een wereld
die allang is aangekleed
opnieuw door mij vormgegeven

Doorzien

Leven is kwetsbaar
moeizaam vooruit komen
draaien om je eigen as
transparant
breekbaar


Leven is waardevol
vormgeven aan bestaan
organisch aanwezig zijn
deel uit maken
van een groter geheel

Leven is ook eindig
wat breekbaar is
wordt ooit afgebroken
en uiteindelijk
lost transparantie op

Leven is eeuwig
wat echt waardevol is
blijft altijd in vorm
en deel uit maken
van meer dan het gewone

Geplaatst in Gedicht | Reacties uitgeschakeld voor Drie gedichten kunstwerk Kunstroute