Stadsdichter Veenendaal

Voor de expositie van de Kunstroute, in De Cultuurfabriek, hebben Madeleine Last, Carla van Laar en ik een gezamenlijk kunstwerk gemaakt, bestaande uit 3 gedichten en 6 beeldende objecten. Hieronder vindt u mijn 3 gedichten.

Breierij

draadje bij draadje
zwoeg ik mijn thuis

zuchtend wevend
vergroot ik mijn wereld

afhankelijk
van mijn eigen dadendrang

veroordeeld
tot eenzaamheid

want elk sociaal contact
eet ik op


Open

Uitgenodigd om te kijken
als voyeur een blik te werpen dat niet dood
wek ik fantasie tot leven
uit nieuwsgierigheid naar de andere kant
waar licht danst en kleur prikkelt

zo wordt een wereld
die allang is aangekleed
opnieuw door mij vormgegeven

Doorzien

Leven is kwetsbaar
moeizaam vooruit komen
draaien om je eigen as
transparant
breekbaar


Leven is waardevol
vormgeven aan bestaan
organisch aanwezig zijn
deel uit maken
van een groter geheel

Leven is ook eindig
wat breekbaar is
wordt ooit afgebroken
en uiteindelijk
lost transparantie op

Leven is eeuwig
wat echt waardevol is
blijft altijd in vorm
en deel uit maken
van meer dan het gewone

Met mijn voeten in het gras,
kijkend naar de gracht.
Slenteren over de markt,
kauwend op een stukje kibbeling,
Omhoog staren langs de lange roltrap
van onze culturele fabriek.
Veenendaal zit vol met plekken van plezier
waar ik graag vertoef.

Plekken van plezier zijn er ook in het klein
een simpel bankje in het park
de roodbruine bladerboom in mijn straat
het heerlijke uitzicht vanaf mijn balkon
op de Elsterberg.

Maar het kleinste plekje in Veenendaal
waar ik het liefste ben
is dat fijne plaatsje in jouw hart
waar ik heel dicht bij je mag komen
en mezelf mag zijn.

Dit gedicht heb ik als stadsdichter geschreven naar aanleiding van het thema van de open monumentendag op 14 september: Plekken van plezier.

Smachtend naar een ijsje op het stadsstrand
loop ik gehaast langs het Bruïneplein,
de toiletartikelen vergeten
en hadden we eigenlijk nog wel?
Thuisgekomen blijkt van niet.

Het hondje gaat gelukkig logeren,
maar voor de plantjes is dat geen optie
en waar hadden we het luchtbed?
Heb ik nog genoeg pillen voor een week
en misschien toch een koelbox?

Er is nu dus geen tijd voor actualiteit
of literaire poëtische verhandelingen
over eenvoudige Veense beslommeringen.
Ik ga Veenendaal zelfs even verlaten.
Tijd voor een poosje welverdiende rust.

Uw stadsdichter wenst u allen een fijne vakantie.

Sommige mensen reizen
van A naar Beter,
nemen zaadjes mee,
kleuren en geuren
uit een andere wereld,
maar ook pijn, moeite en onbegrip.

Sommige mensen
hebben het land aan verhuizen,
blijven zitten waar ze zitten
en conserveren passioneel
een nostalgisch verleden
dat eens verdwenen zal zijn.

Maar wie je ook bent,
je hoeft niet meer te gaan
om te ontdekken,
de wereld ligt aan je voeten
en dringt zich op.

Zeg nou zelf,
het gras van de buren,
wat je van ver haalt,
wie lust er nou geen
Foe Yong Hai of Doner Kebab?

Voorgedragen tijdens de opening van de Week van de Landverhuizers 2019.

Ik zweef hier langs oude bekenden met nieuwe verhalen,
want dit is de plek waar ik steeds weer terugkom,
waar ik welkom ben,
me gewaardeerd voel zoals ik ben.
Deze plaats is hartverwarmend
en warme lucht stijgt op.

Dus zweef ik langs modeshow, showorkest, dans en acrobatiek,
langs mensen die bekijken en mensen die bekeken willen worden,
langs spotlights voor mensen die op een voetstuk horen te staan,
maar daar niet vanzelfsprekend op terecht komen,
langs geconcetreerde blikken,
glunderende gezichten,
en welgemeend applaus,
dat hier enorm gewaardeerd word.

Ik zweef hier niet alleen.

(Afsluitend gedicht op Cultuurland 2019.)

Veenendaal,
waar de bebouwde kom
geen komma meer is,
maar een punt.
Bekneld tussen de grenzen
van concurrerende kernen
moet uitbreiding
steeds vaker
ingebreid worden.

Dus al zou men het willen,
buiten de kaders denken
is hier praktisch onmogelijk.

Openingsgedicht bij de voorstelling Ingekaderd tijdens Gilbert on Tour.

fietsen zoals je gebekt bent
stap op de fiets
zuig je longen vol met lucht
en zing uit volle borst

als eenzame fietser kromgebogen tegen de wind
of veilig achterop bij vader op de fiets
terwijl je twee keer met je fietsbel …
naar die lekkere strakke blonde meid
op een racefiets
al is je achterband wel wat slap

er mag gezongen worden
officieel
en zo vals als een kraai
want Veenendaal heeft officieel
een zangfietspad.

(Gedicht na aanleiding van de opening van het zangfietspad op 27 mei 2019, door wethouder Engbert Stroobosscher.)

van overal
samen in stilte
zij aan zij met vreemden
verbonden door een verdrietig verleden
een intens verlangen
en sprakeloosheid

twee minuten

stilstaan bij het monument
bij het einde van de oorlog
die in Veenendaal nog geen vrede gaf
als vrede ooit is af te dwingen
want haat en nijd blijven
voortdurend om voorrang vechten

twee minuten

zonder uitvergootte tegenstellingen
redeloze retoriek
priemende vingers
en ongepast commentaar

respectvol zwijgen
en geduldig wachten

twee minuten

of mag het ook wat langer?

Derk Postma

Gedicht ter gelegenheid van 4 mei 2019

thuiskomen
in wat mijn thuis
eigenlijk nog niet is
maar wel zo voelt

thuiskomen
in elkaars leven
elkaars zorgen
elkaars ongeduld

thuiskomen
in voor en regen
welkom zijn
ongevraagd

thuiskomen
ik bij jou
en jij bij mij
zonder sluitingstijd

(Voorgedragen op 10 maart in de theatervoorsteling met Angela van der Sluis, tijdens Theater bij de Buren.)

niks mooier
dan jezelf zijn
in de ogen van iemand
die pas echt van je houdt
als je bent wie je bent

omdat ze er van overtuigd is
dat als jij werkelijk jezelf bent
in al je beperking
je perfecter bent
dan je ooit zult kunnen zijn

(Voorgedragen op 10 maart in de theatervoorstelling met Angela van der Sluis, tijdens Theater bij de Buren.)