Stadsdichtersgilde Veenendaal

Lintjesregen

Het regent vandaag in Veenendaal

Complimenten, lieve woorden,
die je misschien eerder nog niet
hoorde

Want wie altijd klaarstaat
voor een ander,
zet zichzelf nooit in het
midden

van de aandacht
die wordt gegeven.

~

Het regent vandaag in Veenendaal

Een stortvloed aan gouden zonnestralen
heeft zich vermomd
als felle spotlights

die heel gericht
hun heldere licht
volop laten schijnen

op zij die in de luwte
van de schaduw

meestal bescheiden zeggen:
‘Ach, ik doe gewoon wat ik doe’.

~

Het regent vandaag in Veenendaal

Duizend dikke druppels
vallen glanzend uit de lucht

om in een hemel van koningsblauw
een regenboog te vormen

en zo aan ieder te laten horen

dat het Zijne Majesteit
de Koning heeft behaagd

U vol lof
te decoreren
en al het gedane werk te eren

Want de mooiste bui
van lintjes
die valt speciaal

vandaag.

~

Sanne Heymann, Stadsdichtersgilde Veenendaal
Ter ere van Lintjesregen Veenendaal
Vrijdag 25 april 2025

Pasen

Afgelopen tijd was ik op zoek

naar vrede
in de boekenkast
naar tolerantie
in een mand met was

naar een luisterend oor en
wederhoor, naar het geloof
dat ik verloor

in een betere wereld

Ik zocht, hield moed,
en vond toen in een la

een klein Jezusje van chocola.

Sanne Heymann
Woensdag 16 april 2025
Publicatie De Rijnpost

Regendromen

Perenbomen bloeien wit
en als je heel lang kijkt, verschijnen
er vanzelf regendromen

Tranen stromen
als glinsterende druppels
tussen dauw en

‘Dag’, zeg je

vanonder de paraplu

Je steekt je hand
– die ik zo heb gemist –
uit om me te laten voelen

Hoe zacht de witte bloesem is
Hoe zoet de geur van dromen

Hoe alles voor even
een waarheid is
totdat het wordt ontnomen.

Sanne Heymann
Zaterdag 12 april 2025
Schakelgedicht, Kunstfestival Veenendaal

Treinrit

Opgedroogde koffievlekken, kruimels van gebladerd
deeg. Met mijn koffie-to-go struin ik het gangpad af,
op zoek naar een plek, die schoon is en

leeg als de stoelen van het ‘tweetje’,
waar ik neerplof. Alleen

bij het raam. Een vettig venster op de buiten-
wereld toont de naam van het station, die na het fluitje
steeds verder weg. Steeds verder

weg raast
de trein, de wagon, richting
Veenendaal, Maarn, Driebergen, Bunnik.
De stem van de vrouw van de trein
kan ik dromen. Net zoals de landschappen, de
huizen, de was die op dinsdag altijd buiten,
behalve als het regent.

Controle vlak voor Vaartsche Rijn. De knik, de
glimlach en weer door. Nog even, één halte,
één laatste slok.

De vrouwenstem klinkt,
net als de piepende remmen.

Utrecht Centraal.
De koffie is op.

Sanne Heymann
Zaterdag 12 april 2025, Kunstfestival Veenendaal
Pastichegedicht (op ‘Busrit’ van Wilco)

Een nieuw jaar, een nieuw
begin er maar aan.
Beste wensen
worden al gauw goede wensen,
levens verbeterende dromen,
die zijn opgehoopt met de tijd.

Een beetje zon, niet te veel regen,
veel voorspoed, een beetje tegen
en bovenal een gezond leven.

De beste wensen vervliegen,
dus maak voor je beste mensen genoeg tijd!

Dit gedicht van Willemijn Reijmes-Hannessen is op woensdag 15 januari 2025 gepubliceerd in De Rijnpost.

Langzaam kruip ik door de kaft
van het boek, duik in het papier en doe mijn duikbril op,
want stel je voor dat ik iets vind wat ik helemaal niet zoek?
Ik loop verder met doorgewinterde letters zij aan zij,
die zachtjes zeggen: volg mij, volg mij.
Terwijl ik buk vermijd ik nog net een
sluwe papier
snee. Gedwee dwaal ik verder
en plots lees ik ‘alles’ en verslind het waar ik bij sta, overwin er de liefde mee, de hoogte en diepte,
schilder er sierlijke sterren mee waardoor ik alles beter zie
zitten en val
in een droom met alleen maar goede beats.
Lees op m’n best, want dit is pas
alles of niets.

Dit gedicht van Willemijn Reijmes-Hannessen hind in maart 2025 in de Bibliotheek

’t Egelmeer
Het water kwam met bakken neer
en ’t Egelmeer werd weer een meer.
Wellicht wandelt u weer een keer
het woud in met dit warmer weer.
’t Is daarom da‘k u informeer:
Het Egelmeer is weer een meer!

Mats Beek

Er is nog zoveel om over te dichten

Er is nog zoveel om over te dichten.
Kijk maar eens om je heen in Veenendaal.
Een dichter kan zijn pijl op alles richten
en gaat poëtisch met dat alles aan de haal.
De rode rozen en die and’re bloemen.
In buurmans tuin, maar ook in de natuur,
dat zijn er al te veel om op te noemen
en zetten ’s dichters hart in vlam en vuur.
Er zijn in Veenendaal nog zoveel fraaie vrouwen,
met zwoele lippen en een kuiltje in hun wang.
Een dichter mag platonisch van ze houwen
en ze bezingen in zijn honingzoete zang.
Het bruist in deze stad aan alle kanten.
Er gebeurt het hele jaar van alles wat.
Dat is voor ons dan ook het int’ressante:
we graaien in een bodemloze schat.
En dan is er nog Veenendaals historie:
de turf, maar ook sigaren, én de wol.
We sloopten wel het meeste van die glorie,
maar wat er wás, stort onze harten vol.
En daarom blijven wij voorlopig schrijven.
Voor ons voelt dat beslist niet als een straf.
De zinnen borr’len op in onze lijven.
Oh nee, u bent nog lang niet van ons af!

Mats Beek

Enige gedachten bij zes jaar Kats
U mag het eerlijk van mij weten:
ik zuchtte diep en riep: “Oh nee,
we worden terug in de tijd gesmeten
met een burgemeester van de SGP.”
Ik kan die partij heus wel waarderen.
Ze zijn correct en recht door zee.
En nu kunnen we constateren:
die zaken bracht Gert Jan óók mee.
En wie kritiek maar door liet stromen,
online of op een andere plek,
mocht bij hem op visite komen
voor koffie en een goed gesprek.
Die vriendelijke openheid
hebben we zes jaar meegemaakt.
Ik constateer met dankbaarheid
dat Gert Jan Kats de mensen ráákt .
Burgemeester is een vak apart,
niet acht uur, maar de hele dag.
Je moet het zijn vanuit je hart
en met een vriendelijke lach
Je maakt dan heus niet enkel vrinden:
ik noem ’t bestuur van een moskee,
die wel iets van hem zijn gaan vinden.
Maar verder valt dat reuze mee.
Hij is nu zelf een Veenendaler,
die tussen Veenendalers leeft.
Er is voor hem nu niets normaler
dan de plek die hij gevonden heeft.
Oh ja, gesproken over ‘plek’.
één ding is wel een beetje gek:
je moet dus écht niet gaan proberen
op Gert Jans plekje te parkeren!
Deze meestal vriendelijke heer
gaat dan ontzettend hard tekeer .
Niets kan hem dan meer beletten
die and’re auto klem te zetten.
Hij’s net Jan Peter Balkenende
(die ooit een krokettenmotie deed).
Gert Jan hoeft geen motie aan te wenden,
als hij dinsdags een kroketje eet.
Een praatje met een kindje,
dat op de Sint te wachten staat.
Een vrijwilliger een lintje.
Een vergadering der gemeenteraad.
Bij een diamanten bruidspaar op bezoek.
Naar de vierdaagse zwaaien op een kar.
Op een sportveld, zelf in spijkerbroek.
Gert Jan raakt heus niet in de war.
Als hij kundig al dat werk verricht,
doet hij dat blijkbaar voor zijn lol.
Hij lijkt het niet te zien als plicht:
dat houdt hij nog wel zes jaar vol.
En ook de raad wil met hem door.
Er is wederzijdsheid in dat streven.
Ik ga er nu dan ook vandoor
met een welgemeend: Lang zal hij leven!

Mats Beek

Een uitschel voor Pilon?
Over echte Veense ‘uitschelle’
kan Jaap Pilon u veel vertelle.
‘De vuurboks’, ‘de keu’ en ‘de kip’
waren in ’t Veen echt een begrip.
Maar één ding blijft dan ongewis:
of er voor Jaap zelf een uitschel is.
‘Jaap van de dokter’ was oké.
‘Jaap zittenblijver’ op het CLV.
‘Jaap de praoter’ is wel raak.
‘Beroepsveenendaler’ zegt hij vaak.
Maar met deze uitschelle lijkt iets mis
En plots’ling wist ik wat dat is!
Ik denk dat het niet beter kón,
voor ons is zijn uitschel: ‘Jaap Pilon’!

Mats Beek