Auteursarchieven: Emiel Veld

Er is een park in Veenendaal,daar kan het werk’lijk allemaalHet parkje ligt er stralend bij,dankzij een stoere werkersrei*En een traditie is geboren:door hier klassiek te laten horen. Ik was hier afgelopen weeken terwijl ik in de rondte keeksprak ik even … Lees verder →

Ik ga naar het theater en neem mee: Mijzelf, een goed bedoelde mening, Ik koop ter plekke wel wat zouts of zoets, Misschien een extreem hoge hoed Om degene achter mij te plagen. Nee, laten we het daar maar niet … Lees verder →

Rust,Stilte, pauze metEen gezicht.Zit al veel te lang terwijlIk wil staan,Want ik moet zo nodigDrinken en vertellenWat ik er tot nu toe vanVind; vind ik er eigenlijk wel wat van.Ik vind heel veel als ik zoek,Coulissen die verscholen gaan achterActeurs … Lees verder →

De bloesemblaadjes dwarrelenals sneeuwvlokjes door de straten;de zon tuurt door haar rolluikenen laat zich zo nu en dan gaan we gauw het zand opzoeken? De schelpenhoren fluisteren? Dag dutten, strand tussen je orenhoren; wegsmelten als ijsjes? WantDe zon snelt weg,smeert … Lees verder →

Kijk uit, kijkuit de toren en zie: Hier brandtverlangen vanhoog laaien-de vlammen in een vuur-zee van groen waar vleermuizen huizenen vogels al fluitendhun nesten bouwenwaar kinderen spelendverhalen delen vanslangen die hier ooitecht, ja echt? Blus mij niet Maar wakkermij aan en sus memet de gedachte dat allesaltijd opnieuwuit as … Lees verder →

Scherven zijn niets meer dan gestuiter uit het verleden,luider klinkt het, meer verstaanbaar danooit;kan gouden lijm jou redden of:val je op de grond, ben jij de visaan de hengel,de takken waaraan gehangen wordt. Het diepe, daar waar jeschuin wordt afgesneden,in … Lees verder →

Links in thema, rechts vrij werk,kies een foto, 2D en een beeld.Vervolgens een expositie van diverse scholen,en ook daar een winnaar; zo u wilt. Linksaf, gebroken, barsten, bloemen,een veer die het ‘zijn’ meer waarde geeft,tegenover een verweerde vrouwhet gezicht van … Lees verder →

Tussen de studieboeken op tafelEn de cola zonder prikVind ik flarden thuisWeggewaaid door de wind van mijn puberteit Tussen het geschreeuwEn goede bedoelingen die niet aankomenVind ik flarden thuisWat het ooit was, is niet meer Ze begrijpen mij nietEn toch … Lees verder →

Het was theater bij de buren Vreemde mensen op de stoepdeden zich voor als verre vriendendie zij aan zij dichterbij elkaar kwamen doormuziek, toneel en kopjes koffie geserveerd met koekjes en warmeklanken van ongekend talentdat tussen schuifdeur, kast en tafelde … Lees verder →