Zo staan wij: fier en frank en vrij
de wereld in te kijken die met lede
ogen onze daden aanschouwt, dreunt
op het ritme van vrije muziek, die
op zichzelf al een voorrecht is, maar vandaag
vrijer maakt, nog blijer, nog trotser
op ons dorp dat een stad groot-
bracht, mensen huisvestte uit naburige
landen. Een thuishaven was. Al was het tijdelijk.
En nu?
Waar staan wij voor? Wie is welkom (geven wij onderdak)?
Wie mag in onze schuilhut, wie mag muziek maken
en wie is vandaag de gast die morgen opnieuw iets te vieren heeft?
© Joyce Willemse
Stadsdichter 2015-2016
Gedicht voorgedragen op de Markt tijdens de 5 mei ceremonie 2015.