|
Van een bloemrijk verleden
|
(en een fleurige toekomst)
|
|
Honderdtien jaar groene vingers,
Dat is Van Ginkel, Veenendaal.
Het bedrijf staat goed bekend:
een familiair succesverhaal.
|
|
|
|
Zelf ben ik nu vijfenvijftig
en het valt onmid’lijk op:
wat ik ook doe als Veense jongen,
altijd duikt van Ginkel op!
|
|
De wortels van de tuinderij
die vinden we in Zeist.
In negentiendrie kwam Erris Pieter
naar Veenendaal gereisd.
|
|
|
|
Mijn moedertje kwam ook uit Zeist.
(Mijn pa uit Veenendaal)
‘Het zijn deftige mensen daar’:
was altijd haar verhaal.
|
|
Begonnen aan de Nieuweweg.
Naast de Nieuwewegse school
Niet alleen de grond bleek vruchtbaar:
Vijf kind’ren groeiden hier als kool.
|
|
|
|
Ik zat op die ‘Nieuwewegse’
en zo moest ik naar mijn klas
langs een haag van coniferen,
die dus van Van Ginkel was
|
|
De Kerkewijk in ‘23
Waar Flora toen de aanwas was.
In ’68 fraai beschreven
als: een zelfbedieningskas.
|
|
|
|
Wim zat er één klasje lager.
Daar zat ook mijn broertje Jan.
Wij waren Gelders: GVVV dus.
Wim was meer een DOVO-man.
|
|
Dan zijn we in de jaren vijftig:
een nieuwe wijk: Het Franse Gat
Voor ieder een gazon en rozen:
een klus die op waarde werd geschat.
|
|
|
|
We haalden samen ons diploma
en dat moest toen ook gevierd:
samen in mijn pa’s garage:
Door Wim met palmen fraai versierd.
|
|
Veenendaal had snode plannen
Er kwam een nieuwe Nieuweweg
Dat bracht Van Ginkel aan de Castor
voor bloemen en voor tuinaanleg.
|
|
|
|
1980: ik ging trouwen:
wij haalden ons bruidsboeket
bij Van Ginkel aan de Castor.
‘t Hangt gedroogd boven ons bed.
|
|
Nieuwe tijden, nieuwe namen:
met Optima en Pius op karwei.
Een bedrijf verlegt zijn grenzen:
en Heem dat brengt natuur dichtbij.
|
|
|
|
Toen ging ik de politiek in,
waar ik Van Heteren tegenkwam
Die sprak graag over ‘Groene massa’,
verdiende hier zijn boterham.
|
|
Voor zo’n bedrijf, groen én sociaal
blijft er een plaats in Veenendaal.
|
|
