Ik wandel kalmpjes door de galerij
Waar Beeldend Veenendaal is neergestreken
Ik slof van beeldhouwwerk naar schilderij
Totdat ik alle stukken heb bekeken
Tot plotseling mijn ogen blijven steken
Bij één paneel, een beetje buiten het bereik
Een levensgroot portret dat lijkt te spreken
Dit werk geeft van een echte meester blijk
Maar toch, hoe langer ik de plaat bekijk
Hoe meer ik dit portret vind tegenvallen
Want kijk: die oren zijn echt ongelijk
Wat kan zo’n wipneus een gezicht verknallen!
Nu hoor ik achter mij een zacht gegiechel:
Ik staar al vijf minuten in een spiegel
Voorgedragen bij de sluiting en prijsuitreiking van Beeldend Veenendaal op 8 april 2017.