Herfstconcert
Mijn tante is een ware drama queen
Het minste snaargeluid doet haar al snikken
En zij hoeft maar een violist te zien
Dan staat ze al haar tranen weg te slikken
Dat grienen is nog niks bij haar geklaag
Nu hangt ze jammerend aan het loket:
In het concertprogramma van vandaag
Ontbreekt haar favoriete strijkkwartet
Haar man, mijn oom, staat kalmpjes aan haar zijde
Een bioloog, wat nuchterder van aard
Hier minder thuis dan in een bloemenweide
Klopt troostend op haar hand en zegt bedaard:
‘Ach lief, precies zoals ik gister zei:
’t Seizoen van de viooltjes is voorbij’
Dal segno
De wereld kan vannacht vergaan
Maar de muziek gaat altijd door
Er komt geen eind aan haar bestaan
De wereld kan vannacht vergaan
En kom je bij het einde aan –
Vanaf het teken weer van voor
De wereld kan vannacht vergaan
Maar de muziek gaat altijd door
Geschreven en voorgedragen ter gelegenheid van de presentatie van ‘Proef Cultuur Veenendaal 2017’ op het Kees Stipplein.