Vanuit het uiterste puntje in het oosten
vreedzaam tegen de schouderkom
van maïsvelden aangevlijd, is de hemel
weids en zien we in het westen wolkenvelden
overwaaien, rechte lijnen doorkruisen onze blik.
Blauwgrijze driehoeken vormen het dak
van dit bestaan, het rustpunt zijn de pergola’s
omzoomd door witte veranda’s. De mensen liggen
nog te koop in open tuinen die ooit verscholen
zullen zijn. De grote plastic bomen
waren op of er was geen opruiming. Kijk,
dit Legoland is perfect gebouwd: speelvelden
in overvloed en paden leiden allen naar één punt
naar Ont-moeting voor iedereen, middenin
’t Kloppend Hart dans je naar het wijze Oosten.
© Joyce Willemse
Stadsdichter 2015-2016
Tijdens een fietstocht (en picknick in) naar en langs Veenendaal Oost, ontstond dit gedicht (over Veenendaal Oost).