Na een jaar of vijf in Veenendaal,
maakte ik kennis met een heuse
Dame, een freule zogezegd en
aan haar zijde hing: meneer schandaal
likkebaardend volgde ik het nieuwsuur
benieuwd naar wie die man toch was
aan de schandpaal en met de billen
bloot, maar hij was me te onguur
geruime tijd later zag ik mijn stad
vernieuwd, het moest beter en
moderner, in de Hoofdstraat zou iets
sneuvelen: Franse bomen, er viel een gat
maar wat zag ik tot mijn grootste spijt
Portugese klinkers werden wel onthaald
samen met straatwerkers uit hetzelfde land
ja, iemand was danig de weg kwijt
toch is Veenendaal mijn stadsie schoon
de plek waar iedereen oranje kleurde
de bomen gebreide jasjes droegen
en de koningin kwam met haar zoon
zo eendrachtig ondanks cultuur-
verschillen zie ik haar graag, met
de burgemeester in de kroeg (zonder
stuk in zijn kraag), en gedichten op de muur
© Joyce Willemse
Stadsdichter 2015-2016
‘Mijn stadsie schoon’ is een van de twee gedichten waarmee de Stadsdichter solliciteerde naar de functie van Stadsdichter 2015-2016.