Waar thuis is daar smeult de haard,
daar ben ik veilig, maar thuis
zijn dat kan ook bij een ander
het gaat erom dat ik me goed voel, sneu
om te weten dat er ook mensen zijn
die dat niet zo ervaren, maar wat doe ik
ermee? Ik kan niemand dwingen zich thuis
te voelen. Hooguit de deur openlaten staan,
op een kleine kier
die zachtjes prevelt: kom maar, het is goed
de drempel over te stappen, hier is een sofa
dus open de deur. Pak de klink
vast en duw, het voelt fijn. Kijk maar eens
hoe dit bij jou past, hoe je thuis kunt zijn.
Dus pak de klink, duw, open de deur en ga
zitten. Jouw huis. Daar hoeven wij geen excellente
prijs voor te krijgen. Maar dat gebeurde stiekem toch:
hij hangt al boven de haard.
© Joyce Willemse
Stadsdichter Veenendaal 2015 – 2016
Voor de Week van de Dialoog met het thema ‘Je thuis voelen in Veenendaal’, schreef de Stadsdichter een
gedicht voor op placemats tijdens de diners (zie het gedicht ‘Wie ben jij?’). Bovenstaand gedicht is een ander gedicht met het thema ‘Je thuis voelen in Veenendaal’, het verwijst dus ook naar de Week van de Dialoog maar tevens naar de deurkruk van de Veenendaler E. Munnikhof, die op de Dutch Design Week de Special Award for Excellence ontving. Het gedicht verscheen op woensdag 18 november in De Rijnpost.