Wij zijn onderweg naar een denkbeeldige, doorzichtige Stip ‘op een streepje’
aan de horizon. Hoe dichterbij we komen, hoe helderder zij wordt. Wij weten dat
zij rond zal zijn, maar we hebben haar nog niet gekleurd. Wij kunnen haar verven
in elk gewenste tint, alles wat wij willen geeft haar vorm.
aan de horizon. Hoe dichterbij we komen, hoe helderder zij wordt. Wij weten dat
zij rond zal zijn, maar we hebben haar nog niet gekleurd. Wij kunnen haar verven
in elk gewenste tint, alles wat wij willen geeft haar vorm.
Vraag me niet hoe een stip eruit ziet
behalve rond, als een kring van mensen
die luisteren naar en denken over andermans wensen,
weet ik het antwoord namelijk niet
behalve rond, als een kring van mensen
die luisteren naar en denken over andermans wensen,
weet ik het antwoord namelijk niet
Zonder jullie kan de stip niet bestaan, dan blijft zij slechts
een rollend rondje. Dus grijp elkaars handen vast en vorm
een kring, laat weer los en verander van vorm. Misschien
dat een stip eerst een streepje, of een vierkant is, voordat
een rondje wordt geboren. Of misschien zijn twee stippen
na een lange reis, als een derde paasei, pas een complete cirkel.
een rollend rondje. Dus grijp elkaars handen vast en vorm
een kring, laat weer los en verander van vorm. Misschien
dat een stip eerst een streepje, of een vierkant is, voordat
een rondje wordt geboren. Of misschien zijn twee stippen
na een lange reis, als een derde paasei, pas een complete cirkel.
Vraag me niet hoe een stip eruit ziet
behalve rond, als een kring van mensen
die luisteren naar en denken over andermans wensen,
weet ik het antwoord namelijk niet
behalve rond, als een kring van mensen
die luisteren naar en denken over andermans wensen,
weet ik het antwoord namelijk niet
Je moet scherp zijn aan de poort, met je vlechtwerkers,
je bijwerkers, je suggesties, je sociale kaarten. Laten we
zeggen dat wij hier denken over ‘Why doen we dat nu?’,
en hoe we voor anderen gaan zorgen. Zwaar of licht.
Laten we zeggen dat we onze hoofden buigen, toegeven
dat niet iedereen het evengoed alleen kan. Laten we samen
op een ei broeden, dat de schaal wellustig barst en een Stip
wordt geboren. Rond en stevig. Zoals het resultaat
van iedere samenwerking is.
je bijwerkers, je suggesties, je sociale kaarten. Laten we
zeggen dat wij hier denken over ‘Why doen we dat nu?’,
en hoe we voor anderen gaan zorgen. Zwaar of licht.
Laten we zeggen dat we onze hoofden buigen, toegeven
dat niet iedereen het evengoed alleen kan. Laten we samen
op een ei broeden, dat de schaal wellustig barst en een Stip
wordt geboren. Rond en stevig. Zoals het resultaat
van iedere samenwerking is.
© Joyce Willemse
Stadsdichter 2015-2016
Dit gedicht werd in opdracht van de Gemeente Veenendaal geschreven op 1 september 2016 op locatie tijdens een evenement in De Basiliek ten behoeve van het opstellen van een visie voor het Sociale Domein.