Mijn opa loopt elke dag over het laantje
vooral op deze dagen, dan omklemt hij nog altijd
zijn pink met mijn pink en wandelen wij
richting een verleden dat hij elke dag wat verder
van zich afwandelde. Hij spreekt nog dagelijks
over de gruwelen, leest echter nooit meer
de krant die brengt hem alleen maar dichter bij
dat verleden, waar hij elke dag wat verder vandaan
liep. Ook nu zijn laantje allang door de hemel kronkelt
kauw ik nog dagelijks zijn woorden, probeer ik
zijn stem te laten herleven en dankbaar te zijn, zodat hij – en allen
die voor ons vielen – niet voor niets…
© Joyce Willemse
Stadsdichter 2015-2016
Gedicht geschreven voor 4 mei 2015, voorgedragen voor Radio STILOK en uitgezonden tijdens de 4/5 mei uitzending tussen 19:00 en 22:00 uur.