Het grote goed
Zware metalen, snijden door de koude nacht,
grote getalen, rijden door de modder, zacht..
klinkt het angstzweet, de nijd, de kou bijt,
Samen: het grote goed, zijn ze kwijt..
Maar de stem in het hoofd, die heeft hen belooft,
voor wie dit gelooft, is de strijd, slechts tijd, te overbruggen..
We doen dit vlug en, we winnen voor onze gezinnen.
We winnen.. we winnen..
Willemijn: We hebben gewonnen
De dood overwonnen, we leven in het hier en nu
Nu lachen de mensen nog en vliegen vogels rond,
Hoor het geblaf van de hond en de kater die zich
Lekker uitrekt.
Stilte is er alleen wanneer we met uitstek zelf
Stil zijn, of zijn we alleen stil wanneer kleiner worden.
Nu wordt het grote goed klein goed:
Beter, best wel eenzaam, stilgezet.
Het kwaad sluipt mee in de kogels,
de vogels, hun vlucht weg van hier,
de lucht van plezier geklaard, behouden vaart,
voor hen die sterven, het noodlot erven,
de nacht verwerven, omdat het hoort.
De stilte in die laatste minuten, slechts ongestoord,
een traan, voor ze mogen gaan,
beiden: Voorgoed / voor goed, beter best
En als de nacht valt, de kou het hart bedekt,
de nacht bevlekt, de zoektocht naar een andere rede,
een weg naar vrede, maar niet hier en nu.
Want de dood rammelt aan de poort
Willemijn: hoort!, de dag
Dagen, meisjes jongens plagen,
Een groot vraagteken boven elkaars hoofd vragen.
Worden een uitroepteken
Een teken van gezondheid, liefde, volheid
Leven, leven is niet even in vrijheid leven,
Leven is niet altijd vrij zijn maar toch wat licht
Is tegen het donker opwegen.
Wegen de plussen en minnen elkaar af, zijn de minnen niet meer zicht
Baar in de nacht, wanneer je dacht
Dat alles goed zou komen, maar houd moed
Want overdag kan je ook dag
Dromen. Licht aan en donker uit.
Samen: En niemand is er over uit, zelfs de heilige boeken blijven zoeken
naar waar de balans gevonden is,
Wilco: terwijl ik de gewonden mis,
Willemijn: en ik de wonderen mis
Wilco: het noodlot ze geven, spuugt ze uit.
Als ik mijn ogen sluit..
Willemijn: het lot in overweging nemen, wanneer ik mijn ogen
open.
Wilco: Vergeten,
Willemijn: weten
Wilco: Vergeten
Willemijn: Weten
en nooit met tranen meten.
Voorgedragen door Wilco van Doorn en Willemijn Reijmes- Hannessen op zaterdag 3 mei 2025. Ter gelegenheid van Bevrijdingsdag.