Droom

Dat ik in deze tijd van quarantaine en isolement,
van anderhalve meter en contact via een scherm,
droom van poëtisch picknicken op het stadsstrand,
het stadspark of ergens midden in de stadsakker,
is dat een onverantwoordelijke utopische gedachte?

Verlangen naar vrolijkheid met gezellige mensen,
luisteren naar levende taal die meer dan digi is,
iedereen lekker close in het droge, groene gras,
drinken uit dezelfde beker zonder enige schroom,
mag je dat nog willen in deze angstige tijd?

Ik denk niet aan morgen of komende zomer,
zelfs niet aan een dag in dit lege kalenderjaar,
maar over 2021 zou ik graag weer willen dromen,
over poëzie, muziek en jolijt in de open lucht,
de zomer zou daarvoor een mooie periode zijn.

Misschien is het te vroeg voor deze frivoliteit,
nu kinderen niet eens naar hun ouders kunnen,
en Magere Hein nog steeds zijn messen slijpt,
maar zonder droom wil ik echt niet leven,
en wie wil, droomt maar lekker met mij mee.

Stadsdichter Derk Postma