Geschreven voor de opening van een tijdelijke tentoonstelling van het Museum of Humanity in Veenendaal
We gaan vanmiddag foto’s kijken.
Misschien hangt u er zelf wel bij.
We hangen er als elkaars gelijken,
hier uit de Gelderse Vallei.
Dat gelijke zit ‘m in de setting:
recht van voren en neutraal.
Een petje, mutsje of een ketting;
met krullen, hanenkam of kaal.
Die verschillen, die verdwijnen;
ze doen er domweg niet meer toe.
Hoe je ook kijkt, altijd verschijnen
hun ogen; als een autocue.
En in die ogen kun je lezen:
puur en waardig en subtiel
Van ieder mens z’n diepste wezen.
Je kijkt ze rechtstreeks in hun ziel.
Dus kijk die Veensen in hun ogen
en zoek de ziel van allemaal
Misschien vind je wel, opgetogen
de zuivere ziel van Veenendaal!