Categorie archieven: Gedicht

Heeft iemand hier een tijdmasjien?Ik zou zo graag mijn graf eens zien.Hebben ze mij er, zogezegd,een beetje netjes weggelegd?Ik vraag u daarom:heeft misschien iemand voor mij een tijdmasjien? Waar begroeven ze mijn kist?Ik wou maar dat ik dat vast wist.worden … Lees verder →

Ik ben te boeken als lezer,in een klein stil hoekje.Daar dwaal ik door woestijnen enloop ik nooit een blauwtje;vecht ik op hakken zo groot als eentorenen blaas ik alle dieven omver.Even verderop maak ikdierenvrienden,die kunnen praten, verzinnen en mijlaten gieren. … Lees verder →

Elke ochtend ruik ik ze al,met mijn hoofd nog op mijn kussenals ik wakker word.Tijdens het douchen denk ik:“ach daar moet ik zo weer tussen”. Mijn eerste stappen op de straat,lekker rustig, nog niets te zien,maar als het zonnetje hoger … Lees verder →

VredeVrijheidVaderland Als vanzelfsprekend klinkende woorden waarvoor zo hard gevochtenwerdgestredenisbevochten Maar niets is vanzelfsprekend als jij ver van huismet familie thuisop missie bent Als één enkele voetstaphet verschil uitmaaktde grens bewaakttussenalles waar het echt om draait tussendood of leven Als beelden … Lees verder →

Ik sprak laatst een kunstenaar,licht ongedwongen, zomaar op straat,we kwamen aan de praat over penseelstreken,zoals dat dan zo ineens ontstaat. Over de contouren van meesterschap,in een werkplaats of aan een bureauwe spraken over de vlakering van het doek,vergeleken Sfumato en … Lees verder →

Deze pion zit als gegoten,ik zou er in kunnen wonen zo groot.Blauw, rood, geel, groen, roze,een saaie kleur is uit den boze.En als ik naar boven zou kijken,net ver genoeg,dan zie ik alle knallende erwtenen trage trektouwtjes voorbijschieten,het vuurwerk de … Lees verder →

De lampion maakt plaatsvoor lichtjes, geurkaarsen, lampen.Het is tijd voor laarzen langzaamaanin de plas stampen, meer water dan vogels horen fluiten.De zon verdwijnt langzaam,tot de nacht overhand krijgt;de schakelaar verleidt:zomer dooft, de herfst speelt buiten. Willemijn Reijmes-HannessenDit gedicht is op … Lees verder →

De geurvan zonnebrand, barbecue enzoete aardbeien op beschuit-kruimels in je schoot smelt het ijs, plaktde nacht en zoemt demug onzichtbaar voor het wapperenvan je hand Eindeloos rozig zijn de dagenen de stukjes huidlangs de bandjes van je zomerjurk. Dit gedicht … Lees verder →

Zomerdans Als de zon danst met de regen,blote voeten op het stadsstrand,de surfvijver met uitgeworpen hengel,volle terrassen in het centrum. Als de zon danst met de regen,‘t Veen verlaten naar een warmer oord?of blij met het overdekt zwemmen,en een boek … Lees verder →

Als de liefdeliefde is mag mijn hand dan in de jouwe?Mag mijn hand in die van hem of haar,van hen of wieik maar wil houden Mag ik in het openbaarmijn arm om diens schouder slaanEen kus op zijn lippen – … Lees verder →