Stadsdichtersgilde Veenendaal

Je handen en je mond en ook je ogen
Zij zijn je meest gebruikte instrument
En door je creatieve geest bewogen
Wordt duidelijk wie jij van binnen bent

Ja, goed gereedschap is het halve werk
Wat nu nog volgen moet, is inspiratie
Een geestesbeeld, zo helder en zo sterk
Een aanzet voor je volgende creatie

Je aarzelt – hoe begin je aan je boek
Je stopt – je hand blijft voor de toetsen zweven
Je twijfelt – geen penseelstreek op het doek
De vraag is: durf jij zo jezelf te geven?

Zo kom je langzaamaan tot het besef
Je hebt nog één ding nodig: dat is lef

Voorgedragen tijdens de opening van het Amateurkunstfestival 2018 ‘Lef’ in de Cultuurfabriek. 10 februari 2018.

Vandaag zal er een dichter overlijden
Zoals ook gister en de dag daarvoor
En morgen zal het vast niet anders zijn

Met ademloze woorden staakt het strijden
Slechts hoorbaar voor het goed geoefend oor
Getuige van de stilte binnenin

Onsterflijkheid is ook voor schrijvers schijn
Geen dichter kan zich van de tijd bevrijden
Al klinken zinnen soms nog eeuwen door

Dus al bepaal je metrum en refrein
En kies je woorden voor een fraai begin
Het slot is voor ons allemaal te groot

Nee, niemand kent het einde van de zin
Er is niets ongerijmder dan de dood

Voorgedragen tijdens de opening van Amateurkunstfestival Veenendaal 2018 ‘Lef’ in de Cultuurfabriek.

Het nieuwe jaar, in nevelen gehuld –
Eén dag nog, dan is januari klaar
Die nevel is nu echt wel opgetrokken

En je agenda heeft zichzelf gevuld
Je weet het wel: zo gaat het jaar na jaar
De tijd gaat op aan hogere belangen

Geen tijd meer om nog te gaan zitten mokken
Want elke afspraak is je eigen schuld:
Je maakt ze zelf, dus kiezen op elkaar

Toch wil zo’n lege bladzij wel eens lokken
Dan wordt je door een vreemd gevoel bevangen
En denkt: Ach, was ik maar voor altijd vrij…

Daar moet je niet te lang in blijven hangen
Want dan is februari ook voorbij

29 januari 2018, gepubliceerd in de Rijnpost van 31 januari 2018.

Ik zie je bij de boom, je ogen glanzen
De lichtjes spiegelen in jouw gezicht
Jij ziet het moois in alles, nieuwe kansen

Ik zie je bij de boom, je ogen dicht
Je weet dat jij op niemand hoeft te wachten
Want jouw geliefde leeft al in het licht

Ik zie je bij de boom, en je gedachten
Als lichte veertjes of zo zwaar als steen
Een dankbaar hart of zucht om nieuwe krachten

Ik zie je bij de boom, zie om je heen
Die glanzende gezichten om je dansen
Een kring van licht: je bent hier niet alleen

Maak dus maar vast een afspraak met elkaar
Ik zie je bij de boom, tot volgend jaar

Voorgedragen op het Lichtjesfeest 2017 – Veenendaal verlicht Veenendaal op 29 december 2017.

De boom is groot, de lichtjes lijken klein
Toch doen ze heel het Marktplein stralen
Dan spreekt je hart, het deelt in vele talen
Herinneringen die zo dierbaar zijn
Van vreugde en geluk, gemis en pijn
De sterke takken dragen jouw verhalen
De boom is groot

Breng alles met je naar dit mooie plein
Je diepe dromen en je idealen
Gedachtenkronkels waar je in kunt dwalen
En zoek je plekje aan de lichtjeslijn
De boom is groot

Voorgedragen op het Lichtjesfeest 2017 – Veenendaal verlicht Veenendaal op 29 december 2017

Zie hier, bewijs van jouw bestaan:
Alsof ze daar al jaren hoorden
Jouw mooie, zelfgekozen woorden
Waaraan je niet voorbij kunt gaan

Dit zijn de klanken van je dromen
Beweeglijk als een vlammend vuur
Nu vastgeklonken op de muur
Voor ieder die hier langs zal komen

Zo vastgepind lijkt het verstard
Maar als een vlinder op de winden
Zal dit gedicht een plekje vinden
In elk geopend mensenhart

Zo ben jij mens in al je zinnen
Jij brengt wat buiten is naar binnen

Voorgedragen op 16 december ter gelegenheid van de onthulling van een gedicht van Joyce Willemse door ‘Gedichten op Muren’ in de Hoogstraat. 15 december 2017.

Opzij, het blaasensemble komt eraan
Hun woest geloei is al van ver te horen
In strakke linie schrijden ze naar voren
Ze zijn door niets en niemand te verslaan

Geen mens kan nog een zinnig woord verstaan
Ook zij niet, met die doppen op hun oren
Ze laten zich door weer of wind niet storen
Hun echelon zal blazend voorwaarts gaan

Hun instrumenten wervelend paraat
Zo wordt de buurt van bladafval bevrijd
Maar vluchtig is hun smetteloze spoor

Als Sisyphos gaan zij voor altijd door
Eén zuchtje wind – ’t is lucht en ledigheid –
Daar dwarrelt al hun werk weer over straat

Italiaans sonnet bij het schijnbaar onbegonnen werk van gemeentelijke bladblazers, 11 november 2017; gepubliceerd in de Rijnpost van 15 november 2017.

De namen zijn genoemd, nu wordt het stil
Bedrieglijk als het oog van een orkaan
Er is maar één ding dat je horen wil
– Hoe kan de tijd ineens zo langzaam gaan?

Gespannen als een veer is heel je wezen
En je gedachten nemen eigen vlucht
Als acrobaten hangen tussen twee trapezen
Verwachting en verzuchting in de lucht

Je slikt de stilte uit je droge keel
Het leven vloeit je bonkend door de oren
Niets zeggen nu, want alles is te veel
Je wil alleen nog maar het antwoord horen

Een enerverende gebeurtenis
Het klinkt zo simpel: ‘En de winnaar is…’

Voorgedragen op 3 november 2017 ter gelegenheid van de uitreiking van de Cultuurprijs Veenendaal 2017. 

Kom verder, blijf niet langer wachten
Vandaag mag jij hier binnen komen
Hier zijn voor jou al mijn gedachten
Zoek maar een plekje in mijn dromen

Kom maar en let niet op de rommel
Niet elk ideetje laat zich vangen
Maar ook wat eindigt in gefrommel
Mag hier nog even blijven hangen

Hier vorm ik met mijn eigen hand
De felle beelden uit mijn hoofd
De vonken van mijn kloppend hart

Hier ligt het tussen wit en zwart
Precies zoals het was beloofd
De werkplaats van mijn dromenland

Geschreven ter gelegenheid van de jaarlijkse Kunstroute Veenendaal. 29 september 2017. Gepubliceerd in de Rijnpost, 4 oktober 2017.