Stadsdichtersgilde Veenendaal

Zo’n acht jaar kwam je hier – misschien wel negen
Week in, week uit zat jij hier in de klas
Nog even, en dan hoeft dat dus niet meer

Hier heb je taal en rekenen gekregen
En volgend jaar komt dat weer goed van pas
Als je je kennis verder uit gaat breiden

Beleef het nog een allerlaatste keer
Soms ging het als vanzelf, soms viel het tegen
Nog even, dan is niets meer hoe het was

Geen juf of meester, maar ‘mevrouw, meneer’
Het moeten wennen aan de roostertijden
En lekker chillen in een tussenuur

Dag lieve klas, dag jongens en dag meiden
Geniet van jullie nieuwe avontuur!

Geschreven voor alle achtstegroepers die deze weken de basisschool verlaten – mijn eigen klas in het bijzonder. Gepubliceerd in de Rijnpost van 11 juli 2018.

Er wordt oneindig veel geschreven
Het meeste blijft niet lang bewaard
Dat ligt dan doorgaans aan de aard
Een appje heeft geen eeuwig leven

De meeste taal wil niet beklijven
Dat geldt voor social media
Maar zelfs op Wikipedia
Kan iemand zó je tekst herschrijven

De taal is maar een vluchtig wezen
Bestemd om langzaam te vergaan
Misschien gerekt in z’n bestaan
Door mensen die het blijven lezen

Nou goed, gedichten uitgezonderd
Die halen met gemak de honderd

Voorgedragen tijdens het Cultureel Café op 13 juni 2018.

Voorbijgestreefd door de technologie
Computers die je hele leven meten
Door plaatsbepaling en biometrie

Alexa wil van alles van je weten
Cortana vult je zinnen foutloos aan
En Siri helpt je niks meer te vergeten

Het brengt een schijnbaar zorgeloos bestaan
Maar durf je nog wel spreken of bewegen
Als Google je gedachten op kan slaan?

De een ziet augmentation als een zegen
Een ander voelt een vlaag robofobie
Hoe houden we de datamachten tegen?

Een kleine troost in deze dystopie:
Zo’n robot snapt geen woord van poëzie

Voorgedragen tijdens het Cultureel Café op 13 juni 2018.

Verdwenen is het oude veen
Waarmee dit dorpje ooit begon
We groeven ons er dwars doorheen
En vormden zo ons eigen land
Met baggerbeugels in de hand
Waardoor de grond als rook verdween
Het was een zwaar en klein bestaan
Maar kijk zo’n veenwerker eens aan:
De handen vol met blaren
Zit hij, een kleinkind op z’n knie,
Gevangen in melancholie
Wat voor zich uit te staren:

Waar is mijn Veenendaal gebleven?
Hier ligt heel mijn geschiedenis
Ik woonde hier mijn hele leven
Maar kijk hoe het veranderd is!

Toen kwam de kleine nijverheid
Waarbij elk huisje garen spon
Maar die verloor al snel de strijd
Van de sigaren en textiel
Waar veel mee te verdienen viel
De faam ervan was wijd verspreid
Je werkte voor een schamel loon
De lange dagen doodgewoon
Geleid door de sirene
Die tijden zijn voorgoed vergaan
De arbeider, hij laat een traan
Om wat er is verdwenen:

Waar is mijn Veenendaal gebleven?
Hier ligt heel mijn geschiedenis
Ik woonde hier mijn hele leven
Maar kijk hoe het veranderd is!

De industrie heeft plaatsgemaakt
Voor hoogbouw en een winkelhart
Het dorpse zijn we kwijtgeraakt
Geen Scheepjeswol of VSW
Maar campus voor de ICT
Een stad die in zijn voegen kraakt
Met groeipijn en parkeergedoe
Waar gaat het met dit dorp naartoe?
Kan ik het nog vertellen?
En zullen over vijftig jaar
Mijn nu-nog-kinderen elkaar
Dezelfde vragen stellen?

Waar is mijn Veenendaal gebleven?
Hier ligt heel mijn geschiedenis
Ik woonde hier mijn hele leven
En kijk hoe het veranderd is!

Geschreven ter gelegenheid van de Ichthus Cultuurdag 2018 voor het programmadeel ‘Franse chansons en Veense gedichten’. Geïnspireerd door ‘La Montagne’ van Jean Ferrat (en de Nederlandse bewerking ‘Het dorp’ door Wim Sonneveld); je kunt het ook zingen op die melodie.

Twee weken heb je kunnen exposeren
Hoe jij gevormd hebt wat je had bedacht
In foto, beeldhouwwerk en schilderij

Onstuimig is de drang om te creëren
Alleen begrensd door je verbeeldingskracht
Of hooguit door de maten van het linnen

Jouw eigen werk, het hangt hier zij aan zij
Met anderen die zich lieten inspireren
Door wat hun scheppingsdrang te binnen bracht

Nu is de expositie weer voorbij
En voelt het misschien even leeg van binnen
Geloof me: dit is niet het einde, hoor

Je krijgt vanzelf weer zin om te beginnen
Ga door, ga alsjeblieft nog heel lang door

Voorgedragen bij de sluiting van Beeldend Veenendaal 2018; 20 april 2018 (foto: Theo Hendriks)

Oranjerode vlammen, grijze luchten
Haal water, want de wereld staat in brand
En of je vechten wilt of liever vluchten
Je kiest toch meestal de verkeerde kant

Vertrouw niet al te veel op wereldmachten
Hun nieuwe morgen is van korte duur
Wat dageraad lijkt, brengt vaak lange nachten
Wij blussen doorgaans vuur met nog meer vuur

Maar tussen het gestamp en het gekletter
Klinkt plotseling een nieuw en teer geluid
Er vonkt iets hoopvol wits in het geknetter
Het klapwiekt boven de ellende uit

Ver boven alle vlammen hier beneden
Licht trillend in de hitte zweeft de vrede

Voorgedragen tijdens de sluiting van Beeldend Veenendaal 2018; geschreven bij het kunstwerk ‘Vogelvlucht’ van Marga Scherpenzeel (foto: Theo Hendriks); 17 april 2018.

Hier vieren Olomouc en Veenendaal
De banden die we in een kwart eeuw smeedden
Je hoort vandaag het krachtige verhaal
Van vijfentwintig jaar gedeeld verleden

We zoeken wat ons met elkaar verbindt
En overbruggen samen de verschillen

Vandaag ter ere van de warme band
Een feest van hart tot hart en hand in hand

Het gaat niet om het kunnen, maar het willen
Wie woorden zoekt, zal merken dat hij vindt

Zo krijgt de stedenband een diepe reden
Een hoopvol teken voor ons allemaal
Daarvan getuigen onze beide steden:
De vriendschap overwint in elke taal

Voorgedragen bij de viering van 25 jaar Stedenband Veenendaal-Olomouc; 8 april 2018.

Vandaag is eindelijk de keus aan jou!
Een hogeschool of juist een nieuwe bioscoop?
Op zondag naar de kerk of liever stappen?

Meer geld voor groen op straat of juist voor blauw?
Parkeergarages maar in de verkoop?
Wordt Rondweg-Oost nu wel of niet verbreed?

Mag de gemeente zomaar bomen kappen?
Een rem op winkel– en kantorenbouw?
En mogen oude bouwsels naar de sloop?

Dat gratis sporten, wie gaat daarvoor lappen?
Hoe wordt het winkelcentrum aangekleed?
En wat te doen met fietsen naast de klemmen?

Voor wie op deze keuzes nog geen antwoord weet:
Geeft niks, je hoeft alleen maar te gaan stemmen

Keatssonnet bij de gemeenteraadsverkiezingen. Gepubliceerd in de Rijnpost van 21 maart 2018.