Twee gedichten voor Beeldend Veenendaal 2015:
Wandeling
Door in het oog springende gaten kruip ik naar binnen
ontworteld wandel ik door het bos en ontmoet Roodkapje:
haar vijand dan. Ik kus een kikker en groet zijn kroon
rechte hoeken dwingen mij in een kronkelende lijn
vrij en peace te zijn. Daar liggen
hangend op een beeld van opgeblazen, kleurrijke handen
in mijn rug voel ik prikkende ogen, in spiegels vol
gezichten herken ik mijzelf, overal. Ogen. Klok-
ogen. Ogen ruisend in een boom, visionaire ogen van
de oehoe. Vergrendelde ogen. Zwarte,
waterige ogen, het oog van een doek
dat een skinnybroek straktrekt, strenge ogen omhuld
door een vurig gewaad. Rattenogen. Lege ogen in een bleek
gelaat die wazig de wereld inkijken, hondenogen
prikken. Prikken, in mijn rug.
Sssst. Ogen op steeltjes. Terug, in de kronkelende lijn.
Duizend kleuren. Een olifant kijkt. Sssst. Stil dan toch.
Sssst. Ik hoor, ik luister, ik zie. Mijn tentakels uitgestoken.
Kom, kom terug. Ze roepen me: kom terug. Wandel
steels langs alle wanden en dicht, dicht ons toe.
Titelgedicht
Samen – Zij aan Zij –
Op de stoep, Stil in mij
Wie ben jíj?
Femina? Flamboyante vrouw: Abeltje,
Loesje, Fuerza, Goya, Zwarte Madonna,
Hortensia, De appel, Aronskelk
Stilleven: Veldboeket, Vazen,
Vaas met bloemen, Droomtuin,
Op rozen zitten, De ommuurde tuin,
Natuurkracht, Wolkenlicht, Bomenpracht,
Berken, bescherming, Balans,
Winterlandschap, Zwanen, Dode vlinder, Oorlogskind,
Verschuilen, Verduistering – De laatste druppel.
Kasteel in rood, Kikker, Kroon der vrijheid,
Vrijheid! Vrij!
Mooie mensen poster, Mannen, Denim,
– Out of the box – Hond in pak,
Kameraadschap, Kijk:
Lucht en water, Krijtrotsenkust.
Spring, Rond, Poppies, Dierenmuziek!
Oehoe, The wise owl, red bull,
Merel, Rat, stier, bok,
Tentoongestelde geit
Vogelvlucht. Vleugellam geeft een ander zicht:
River view – De laatste druppel
© Joyce Willemse
Stadsdichter 2015-2016
De Stadsdichter droeg deze twee gedichten voor tijdens de afsluiting (en tevens prijsuitreiking) van Beeldend Veenendaal op 28 maart 2015. Ondanks dat er geen thema was waar de kunstenaars zich aan moesten houden, bleek er tijdens de wandelingen die de Stadsdichter langs de werken maakte, toch een generieke factor te zijn.