Auteursarchieven: Emiel Veld

Opkomende maan, herfstbossenvier seizoenen in één boommeisjes met parels, futuristische landschappeneen giraffe met z’n moeder, een trosje peperalle kleuren van de regenboog inclusiefzwart en wit honderd jaar fotografie bungelt aan een waslijntorenflats en tiny houseskijken, kleuren, keuren, kiezende spiegel die … Lees verder →

Ssstt, hij slaapt, wees stil!Hij ligt hier uitgestrekt,tot het wilde water wildat de Roode Haan hem wekt. Ssstt, zo vredig stil ligt hijen laat over zich lopen.‘t Veen komt dichterbij,tot aan zijn voet gekropen. Ssstt, hij ligt er nu, voor … Lees verder →

De Rondweg-West is wit in meien mij maakt dat een beetje blij.Het wit dat spuit de bermen uit:frivool floreert het fluitenkruid. De bodem heeft meer wit in huis:parmantig paardenbloemenpluis.En hogerop doen struiken mee:een witte sleedoornbloemenzee. ‘k Geniet van deze witte … Lees verder →

Voor de expositie van de Kunstroute, in De Cultuurfabriek, hebben Madeleine Last, Carla van Laar en ik een gezamenlijk kunstwerk gemaakt, bestaande uit 3 gedichten en 6 beeldende objecten. Hieronder vindt u mijn 3 gedichten. Breierij draadje bij draadjezwoeg ik … Lees verder →

Met mijn voeten in het gras,kijkend naar de gracht.Slenteren over de markt,kauwend op een stukje kibbeling,Omhoog staren langs de lange roltrapvan onze culturele fabriek. Veenendaal zit vol met plekken van plezier waar ik graag vertoef. Plekken van plezier zijn er … Lees verder →

Smachtend naar een ijsje op het stadsstrand loop ik gehaast langs het Bruïneplein, de toiletartikelen vergeten en hadden we eigenlijk nog wel? Thuisgekomen blijkt van niet. Het hondje gaat gelukkig logeren, maar voor de plantjes is dat geen optie en … Lees verder →

Sommige mensen reizen van A naar Beter, nemen zaadjes mee, kleuren en geuren uit een andere wereld, maar ook pijn, moeite en onbegrip. Sommige mensen hebben het land aan verhuizen, blijven zitten waar ze zitten en conserveren passioneel een nostalgisch … Lees verder →

Ik zweef hier langs oude bekenden met nieuwe verhalen, want dit is de plek waar ik steeds weer terugkom, waar ik welkom ben, me gewaardeerd voel zoals ik ben. Deze plaats is hartverwarmend en warme lucht stijgt op. Dus zweef … Lees verder →

Veenendaal,waar de bebouwde komgeen komma meer is,maar een punt.Bekneld tussen de grenzenvan concurrerende kernenmoet uitbreidingsteeds vakeringebreid worden. Dus al zou men het willen, buiten de kaders denken is hier praktisch onmogelijk. Openingsgedicht bij de voorstelling Ingekaderd tijdens Gilbert on Tour.

fietsen zoals je gebekt bent stap op de fiets zuig je longen vol met lucht en zing uit volle borst als eenzame fietser kromgebogen tegen de wind of veilig achterop bij vader op de fiets terwijl je twee keer met … Lees verder →