Uren, dagen, maanden, jaren
vliegen als een schaduw heen.
Vóór je’t in de gaten hebt,
zit er een nieuwe raad in ’t Veen.
Een mooi moment om terug te kijken:
Ging er wat fout? Er ging veel goed.
Met grote stappen door vier jaren,
iets wat je nooit volledig doet.
Toch wil ik wel wat dingen noemen
die in vier jaren zijn gebeurd.
Zij hebben het Veen, maar ook uw leven,
in die vier jaren ingekleurd.
Gerommel bij de liberalen,
met Lochtenberg aan het stuur.
Was niet meer van de lijst te halen,
waar rook is, daar vermoedt men vuur.
De VVD zet hem dus buiten,
maar Kees gaat in zijn eentje door;
is landelijk steeds lid gebleven,
volgt zó het liberale spoor.
Beatrix kwam haar feest hier vieren.
Elzinga die glom van trots.
Het bleek haar laatste keer te wezen.
’t Veen kreeg zijn reclamespots.
Het was een wel wat prijzig feestje.
Als feest was het ook niet verkeerd.
Al werd de raad, in zuin’ge tijden,
misschien wat laat geïnformeerd.
Er werd heel breed heroverwogen,
Niet één, maar zelfs een tweede keer.
Niet als doel, maar wel als uitkomst,
zet dat de oppositie neer.
De raad ging toen papierloos werken:
Ze ging zelfs totaal digitaal.
Met iPads op vergadertafels:
een papierloze vergaderzaal.
Oneenheid bij de socialisten
over de te volgen lijn.
Tot ze geen idee meer hadden,
wie er voorzitter moest zijn.
Het kwam niet tot een overeenkomst.
De oplossing was radicaal:
Janssen is toen ‘uitgetreden’.
ging verder als ProVeenendaal.
Er kwam een nieuwe burgemeester.
Daar kwam een procedure aan te pas,
waarbij ineens in eensgezindheid
geen frictie tussen fracties was.
Veenendaal als jonge leefstad
kreeg een jonge liberaal,
die is in zijn complete lengte
het gezicht van Veenendaal.
De zondag blijft u bezighouden.
De raad moet er toch echt wat mee.
Gaan we de zaak nu onderzoeken,
of is dat water naar de zee?
Mogen de mensen het zelf weten?
Is het nu wél of niet gewild?
U heeft het nu, in al uw wijsheid
over de stembus heen getild.
Als ’t beste raadslid wordt gekozen,
dan doet Kundic het steeds goed:
is kritisch, kan goed debatteren
en krijgt pluimen op haar hoed.
Dit waren zo wat losse zaken
uit de afgelopen tijd.
‘k Wil nu de fracties aandacht geven
en noem dan steeds een wapenfeit:
Christen Unie, met zijn achten
en Jolanda aan het hoofd,
die als mater familias
steeds in consensus heeft geloofd.
Een sterk oog voor sociale zaken,
voor dienstbaarheid en redzaamheid,
voor hoogspanning en zwerfvuil,
met aandacht ook voor duurzaamheid.
De VVD voor ondernemers.
Het oude winkelen is voorbij.
De auto mag niet meer ontmoedigd
en de Hoofdstraat die moet fietsenvrij.
Even een moment voor Dylan,
omdat hij ooit mijn leerling was.
Hij is met moties en amendementen
nu hier de beste van de klas.
Het CDA als oppositie;
dat was dus een nieuw verhaal.
Het bracht ze tot een bijenmotie.
Die zoemt nog na in Veenendaal.
In tijden van bezuinigingen
werd schoolzwemmen sterk ondermijnd.
Het CDA hield toen dat zwemmen
voor d’Oranjeschelp toch overeind.
De SGP, nu in ’t college,
werd een andere partij.
Gedaan is het met oppositie
en ook de moties zijn voorbij.
De bijdragen zijn kort en krachtig.
Ze zijn aanwezig in de wijk.
Met de nestor in hun midden,
als kenner van het plantenrijk.
De PvdA had zware jaren.
Marjon zat de rit knap uit.
Ze werkte hard en bracht met passie
altijd een stevig rood geluid.
Zij heeft daarbij de hulp gekregen
van een steunfractie die zij roemt,
waarvan dan Bob en zeker Albert
hier nu met name zijn genoemd.
Lokaal Veenendaal heeft geworsteld
met de culturele erfenis.
Bij zo’n worsteling is’t maar goed
Dat er een Sportzaal Angels is.
Thierry komt bij tijd en wijle
op zijn motor naar de raad.
En dankzij hen is er een speeltuin
in de Pelikanenstraat.
D66 werd in deze jaren
Op de kaart gezet met pit.
En als er een verkiezing is
heeft men het allerbeste lid.
Nermina voor de grote lijnen,
weet haar mannetje te staan.
Waar Coby meer voor de details gaat
Zo vullen ze elkaar goed aan
Groen links heeft Kees als bruggenbouwer:
is kritisch, maar steeds positief
en als hij het er niet mee eens is,
is hij toch altijd constructief.
En die Kees spreekt mooie woorden:
Hij vindt net als Cato toen
dat grijs overigens grijs mag blijven,
maar groen blijft overigens groen.
Jan Breur is een papierloos spreker,
wat zeldzaam is in deze raad.
En als hij eventjes wil roken,
vraagt hij zijn fractie om beraad.
Zijn SP doet veel aan veldwerk.
Ze werken graag met enquêtes.
En Jan roept als een soort van Spielberg:
‘May the force be with us.’
De Liberale Lochtenberg
bewijst al jaren consequent
dat je best invloed kunt hebben
als je in je eentje bent.
Hij heeft een goed gevoel voor timing
en is een financieel expert.
Hij zet zijn punt op de agenda
en dan is de koopzondag nooit ver.
Op het strafbankje begonnen,
vond ProVeenendaal haar pad.
Janssen is verbaal aanwezig,
steeds onderdeel van het debat.
Hij weet de boel op scherp te zetten,
al weet je nooit waar dat toe leidt.
En hij zag in de laatste maanden
zijn fractie zelfs nog uitgebreid.
Dan een paar woorden voor ’t college,
Dat nog even zitten blijft.
Het staat bekend als een bestuurslaag
die wel heel graag memo’s schrijft.
Die memo’s zijn van ’t harde werken
en leidden soms tot een besluit.
Je kunt het politiek oneens zijn,
maar ‘t doel was: Veenendaal vooruit.
Dit college was voortvarend,
als het schip dat in het wapen staat.
En dat is op zich te prijzen,
al vergat men soms de raad.
Die raad die kwam dan op de proppen
met iets wat een motie heet:
vier van treurnis, twee wantrouwen,
één waarvan ‘k de naam niet weet.
Eén wethouder is daardoor gesneuveld.
Hij haalde bijna nog de streep,
maar zag tenslotte het aftreden
als zijn enige escape.
Hier wil ik het dan maar bij laten
Vier jaren ben je zo doorheen
Ik wens u allen ’t allerbeste
En vooral het beste voor ’t Veen.
