Zachte jongensstemmen veel te zacht nog voor het wapen, maar al net te hard
voor moeders oren. Geboende laarzen, gesteven camouflagepak.
Vraag aan haar: hoe bleef je dichtbij toen hij allang op afstand
kogelgaten tussen zijn ogen – het bloed stroomt nog steeds haar kant.
Vraag aan hem: hoe bleef je weg, terwijl je nooit was weggaan – de geur
van spruiten en de kille aardappelen nog in zijn haar.
Zovelen die dachten niet hier geschoten is nooit geschoten en altijd mis,
maar de modder sloeg raak, de greppels liepen vol, overstroomden nachtmerries.
Een brief naar huis, een afgeleverd pakje. Dit is alles wat er over is:
Zij aan de keukentafel, hij voor altijd heldengraf.
© Joyce Willemse
Stadsdichter 2015-2016
Geschreven voor 4 mei 2016. Voorgedragen tijdens de 4/5 mei uitzending van Radio Stilok op 4 mei tussen 19:00 en 21:00 uur. Het interview en de twee voordragen stadsgedichten krijg ik nog op cd, dus te zijner tijd zal op Soundcloud het interview na te luisteren zijn.