Bruiloft

De bruiloft,

 

hier zitten tussen vierentwintig zuilen

die haar Dakpan stutten, zo vEel

gedaChten kUnnen hier wonen

 

zo zorgeLoos, zo wilde ik daT

het altijd zoU zijn. De pilaren voelen

steUnen, de heipalen van ons denken.

 

Onze ademtocht die vRij bivakkeert tussen

kranten, boeken, doeken, museumstukken,

die mij, mijn lieF, u, uw geliefden,

ons Allen overleven.

 

Wij zochten, wij vonden, wij Bouwden,

wij doopten haaR bij haar geboorte

aanstonds een artefact. Cultuur wIl zij

adEmen, de zuurstof zijn van ons bestaan.

 

Zijn. Warmen. Zij breit ons

een nieuw jas om in te schuilen,

een mantel voor alle dagen (behalve die ene).

Een die ons werkelijk siert en al het andere

laat verbleKen.

 

Kom mee…

 

loop de trappen op,

laat je rollen,

neem de lift een keer

op keer

 

van boven naar beneden

en van beneden naar boven.

Lees ondersteboven.

Kijk door de ramen

en zie haar

 

zoals zij werkelijk is: van HOUT.

 

© Joyce Willemse
Stadsdichter Veenendaal 2015 – 2016

Stadsdichter logo Joyce

Vijf jaar alweer, bestond De Cultuurfabriek toen de Stadsdichter dit gedicht voordroeg op zaterdag 10 oktober – ter ere dus van het vijfjarig jubileum van dit cultuurhuis waarin onder andere de Bibliotheek Veenendaal, De Kunstuitleen, het Museum Veenendaal, de Historische Vereniging ‘Oud Veenendaal’ en ‘Met Stip’ (horeca) huizen. De eerste drie strofes droeg de Stadsdichter zelf voor en daarna werd door zes leerlingen van het Rembrandt College vanuit het publiek – bij wijze van een Poetry Flash Mob – de vierde en de vijfde strofe voorgedragen. De akoestiek werkte niet helemaal mee, maar de ‘verrassingsact’ werd gewaardeerd.