Als je wilt dat ik blijf

ontsla me dan liefste
van de zoete zinnen die jij steeds weer wilt horen
omdat ze hevig resoneren met wat jij voelt
eindeloos allitereren op jouw behoeftes

maar nauwelijks rijmen op onze werkelijkheid

ontsla me dan liefste
van de goudgerande woorden die jij zo graag leest
onderschriften bij jouw ontembare illusies
titels van dure dromen die als ze uitkomen
vermoedelijk nachtmerries blijken te zijn

ontsla me dan liefste
van de vele punten die jij overal van maakt
onvermijdbare uitroeptekens in mijn bestaan
het puntje op de i dat altijd ronder moet
en daardoor telkens weer een bitter vraagteken wordt

als je echt wilt dat ik bij je blijf
ontsla me dan
liefste

Vrij gedicht, voorgedragen tijdens mijn presentatie als Stadsdichter op 13 februari, in ‘De Plantage’.

Dit bericht is geplaatst in Gedicht. Bookmark de permalink.