Annemaria koekoek
Vandaag is de lucht van zilver, je kijkt en ziet het
gras niet. Iets knispert onder voeten als uit een holle waakzaamheid,
je wist niet dat leegte zo vol kon zijn.
Voor je ligt een veld dat uitnodigt te leven in plaats van verstoppertje te spelen.
Je ziet Jan Jurk op jacht naar de Jan Doedels. Je hoort een stem die somber tegen bomen
kaatst: “In de kelder is het donker, laat het er maar donker zijn in de lichte maneschijn”.
Opnieuw knispert groen je wakker. Achter de oudste meisjesrug giebelen kleine kinderen, wankel
op hun benen. Ze draait zich om en roept: Annemaria koekoek. Hoe vaker je achterom kijkt,
hoe dichterbij de kinderen schuifelen.
Wijds en leeg en toch zo zielrijk ligt het gras onder je voeten. In de kelder is het
donker, daar moet het altijd donker zijn. Nooit zie je daar de blauwe hemel, nooit
zie je daar de zonneschijn, wie zal ‘m zijn?
© Joyce Willemse
Stadsdichter 2015-2016
Gedicht geschreven in opdracht van de gemeente Veenendaal, onder auspiciën van Frits Beckerman en voorgedragen op woensdagmiddag 9 maart 2016. In juli 2015 is er door de gemeenteraad een motie ingediend met betrekking tot deze begraafplaats. De strekking van de motie was: het realiseren van een gedenkmonument op deze kinderbegraafplaats. De raad was namelijk van mening dat deze plek een dergelijk monument verdient. Met een monument is deze plaats niet langer meer anoniem, maar een plek ter nagedachtenis aan deze overleden kinderen. De kunstenares die de opdracht verkreeg is Gea Leegstra.